زمینه و هدف: نشانگان داون شایعترین ناهنجاری ژنتیکی مادرزادی است که مجموعه ای از ناهنجاری های جسمی، ذهنی و کارکردی را در برمی گیرد. کودکان با نشانگان داون تاخیر در تکامل حرکتی و شناختی دارند. این مطالعه از دو بخش تشکیل شده است. در بخش اول عملکرد حرکتی و شناختی کودکان با نشانگان داون و کودکان کم توان ذهنی مقایسه می شود. در بخش دوم ارتباط کیفیت حرکتی و عملکرد شناختی در کودکان نشانگان داون بررسی می شود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی-مقطعی، 36 کودک دختر کم توان ذهنی در سنین 8 تا 13 سال شرکت داشتند. 18 نفر از آنان مبتلا به نشانگان داون بوده، که با 18 نفر کم توان ذهنی مقایسه شدند. آزمودنی ها به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. دو گروه شرکت کننده از نظر سطح هوشبهر و سن تقویمی همتاسازی شدند. ابزار مطالعه آزمون برونینکس اوزرتسکی و تست هوش استنفورد بینه بود. داده های حاصل با استفاه از آزمون ناپارامتری یوی من ویتنی و t-test و ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: عملکرد گروه نشانگان داون درخرده آزمون های تعادل (031/0p< ) و کنترل بینایی-حرکتی (048/0p< ) و در هوشبهر کلامی (047/0p< ) به طور معنی داری ضعیف تر از گروه کم توان ذهنی بود. در عملکرد حرکتی ظریف، درشت و کلی، و در هوشبهر کلی و هوشبهر غیر کلامی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. رابطه عملکرد حرکتی با عملکرد شناختی مثبت و معنی دار(56/0r=) بود. نتیجه گیری: عملکرد حرکتی کودکان با نشانگان داون و کم توان ذهنی بسیار ضعیف (میانگین سن حرکتی= 4سال و 5 ماه) بود. عملکرد شناختی به عملکرد حرکتی وابسته بود. تقویت عملکرد حرکتی بر عملکرد شناختی ممکن است تاثیرگذار باشد