یکی از روش های اندازه گیری ریسک های نامطلوب(ریسک هایی که با قبول آن ها صرف ریسک منفی شده و مخرب می باشند)، ارزش در معرض ریسک (var) است که بیشترین افت یک پرتفوی از دارایی های مالی را در افق زمانی مشخص ودر یک سطح اطمینان خاص نشان می دهد و راه حلی مناسب جهت اندازه گیری ریسک دارایی و مدیریت آن به عنوان یکی از ارکان اصلی تعیین سرمایه اقتصادی بر مبنای ریسک شرکت های مالی می باشد. در این پژوهش ابتدا به معرفی روشهای پارامتریک و ناپارامتریک رایج جهت تعیین ارزش در معرض ریسک پرداخته و سپس یک روش پارامتریک بسیار متفاوت به نام تقریب کورنیش- فیشر(cf) از نرمال را در مورد صنعت مالی بورس اوراق بهادار تهران شامل شرکت های سرمایه گذاری، شرکت های بیمه، لیزینگ ها و بانک ها در سال های 1389 تا 1391 مورد بررسی قرار می دهیم .با توجه به اینکه مفروضات اکثر مدل های تخمین ریسک بر این اساس می باشد که بازده دارایی ها از توزیع لاگ نرمال پیروی می کند،توزیع نرمال از اهمیت زیادی برخوردار بوده و محاسبه مقادیر کمی نوسان در گروی محاسبه مقادیر توزیع نرمال است.یکی از روشهای محاسبه این مقادیر استفاده از تقریب های توزیع نرمال است که از میان آن ها تقریب کورنیش- فیشر در بعضی از تحقیقات بکار گرفته شده است. یافته های این تحقیق، حاکی از آن است که این تقریب در مورد مشاهداتی که توزیع آن ها اختلاف اندکی با توزیع نرمال دارد به خوبی عمل کرده و در محاسبات مالی، استفاده از این تقریب می تواند به نتایج مطلوبی برای تصمیم گیری های مدیریت ریسک بینجامد،اما توزیع غالب در بازده سهام بازار بورس تهران توزیع نرمال نبوده واین امراز اعتبار نتایج حاصل از بکارگیری مدل های محاسبه ریسک که بر فرض نرمال بودن مشاهدات استوارند می کاهد.