باکتری kocuria asb107 جدا شده از چشمه ی رادیواکتیو آب سیاه رامسر، از جمله باکتری‏های مقاوم به پرتوهای یونیزان می باشد. از جمله مکانیسم های دفاعی این باکتری بومی برای مقابله با تنش های محیطی، تولید قابل ملاحظه ی آنزیم کاتالاز است که پتانسیل استفاده از آن در بیوتکنولوژی وجود دارد. از آنجا که سلول‏های تثبیت شده نسبت به سلول‏های آزاد دارای برتری‏های زیادی از جمله افزایش پایداری سلول‏ها، سهولت در خالص سازی محصول و امکان استفاده مجدد از سلول‏ها می‏باشد. در فرآیندهای بیوتکنولوژی عموماً از سلول‏های تثبیت شده استفاده می‏شود. هدف از انجام این پایان نامه تثبیت سلول‏های kocuria asb107 به منظور استفاده از فعالیت کاتالازی باکتری در صنایع مختلف بوده است. در این پژوهش چهار روش مختلف تثبیت شامل تثبیت درون ژل آگار، کراس لینک کردن باکتری‏ها، تثبیت درون دانه‏های آلژینات کلسیم و تثبیت روی سطح پوسته‏ی تخم‏مرغ برای این باکتری در نظر گرفته شد. برای مقایسه‏ی کارایی، روش‏های تثبیت به دو صورت کیفی و کمی مورد بررسی قرار گرفتند. سرانجام تثبیت بر روی پوسته‏ی تخم‏مرغ به عنوان روش بهتر تعیین شد. با اندازه گیری جذب پراکسیدهیدروژن و تعیین غلظت پراکسیدهیدروژن مصرفی ، وزن 0/3 گرم برای پوسته‏ی تخم مرغ، غلظت0/8% برای گلوتارآلدهید، زمان انکوباسیون 10 ساعت و 5 بار تعداد دفعات شست و شو به عنوان شرایط بهینه تعیین گردیدند. با استفاده از شرایط بهینه بیوراکتور میکروبی آزمایشگاهی ساخته شد.