در مدیریت جامع حوضه آبخیز، مهار و کاهش خسارت های سیل جایگاه ویژه ای دارد. بنابراین شناسایی دقیق مناطق سیل خیز در سطح حوضه ضروری است. با اقدامات مناسب آبخیزداری اعم از سازه ای و غیرسازه ای و یا تلفیقی از آنها شدت سیل خیزی حوضه را می توان کاهش داد. به منظور انجام تحقیق حاضر، آمار بارش 30 ساله ایستگاه میرآباد واقع در بالادست حوضه آبخیز نوشان ارومیه تهیه شد. دبی ماکزیمم 6 ساعته در دوره بازگشت 25 و50 ساله با استفاده از مدل hec-hms برای 21 زیر حوضه حوضه آبخیز نوشان ارومیه تعیین گردید. نتایج حاصل نشان داد که دبی ماکزیمم زیر حوضه ها رابطه مستقیمی با مساحت هر زیر حوضه ندارد و عوامل دیگری از جمله شیب زیر حوضه و موقعیت مکانی هر زیر حوضه در برآورد دبی ماکزیمم موثر است. سپس اقدام به شناسایی و معرفی معیارهای مورد استفاده جهت اجرای سدهای سنگی- ملاتی گردید و تعداد 11 معیار با توجه به منطقه مورد مطالعه و نوع سازه آبخیزداری تعیین و پرسش نامه جهت وزن دهی به معیارها تهیه و توسط کارشناسان تکمیل و همه معیارها برای 21 زیر حوزه در نرم افزار expert choice وزن دهی شدند و در نهایت به کمک سیستم پشتیبانی تصمیم گیری معیارها و زیر حوزه ها مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به نتایج حاصل، زیرحوضه های بحرانی تعیین و از لحاظ اولویت اجرای سد سنگی- ملاتی معرفی شدند که زیر حوضه s1رتبه نخست و زیر حوضه n- s3به عنوان آخرین اولویت زیر حوضه بر اساس معیارها و هدف معرفی شدند-