چالش های بخش کشاورزی با گذشت زمان پیچیده تر از گذشته می شود ولی در کنار آن پیشرفت علوم و فناوری، راهکارهای موثرتری را برای مقابله با آن ارائه می نماید. از جمله این چالش ها می توان به افزایش نیاز غذایی به دلیل رشد جمعیت، افزایش تعداد افراد گرسنه، کاهش حاصلخیزی خاکهای کشاورزی و افت سطح آبهای زیر زمینی اشاره کرد. برنج محصولی است که منحصرا برای انسان کاشت می شود و کشور ایران یکی از واردکنندگان این محصول است، از این رو افزایش تولید برنج یکی از دغدغه های اصلی دولت است. در این مقاله به بررسی سیاست های حمایتی جهاد کشاورزی در طرح های افزایش تولید برنج شهرستان لردگان پرداخته شده است. لردگان یکی از شهرستان های استان چهارمحال و بختیاری است و از مناطق تولیدکننده برنج است. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه می باشد که روایی ظاهری و محتوای پرسشنامه با کسب نظرات 10 نفر از اساتید و کارشناسان کشاورزی مورد بررسی قرار گرفت و اصلاحات لازم صورت گرفت. ضریب اعتبار پرسشنامه 76/0 بوده که با استفاده از نرم افزار spss به دست آمد. جامعه آماری مورد نظر تمام شالیکاران شهرستان لردگان در سالهای زراعی 89، 90 و 91 می باشد که در دو سطح شالیکاران تحت پوشش طرح ها و شالیکاران غیر پوشش طرح ها بوده است. از بین شالیکارن تحت پوشش طرح ها تعداد 170 نفر و شالیکاران غیر پوشش طرح ها تعداد 165 نفر با استفاده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید. از آزمون مقایسه میانگین دو جامعه برای تجزیه و تحلیل استفاده گردید. نتایج آزمون t نشان می دهد که بین میانگین تولید شالیکاران تحت پوشش طرح ها با شالیکاران غیر پوشش طرح ها از لحاظ عملکرد تفاوت معنی داری وجود دارد و شالیکاران تحت پوشش طرح ها از عملکرد بیشتری نسبت به شالیکاران غیر پوشش طرح ها برخوردارند. همچنین مشخص گردید که شالیکاران تحت پوشش طرح ها از دانش فنی بالاتری در مقایسه با شالیکاران غیر پوشش طرح ها برخوردارند. نتایج آزمون t نشان می دهد که بین هزینه های تولید این دو گروه شالیکاران تفاوت معنی داری وجود دارد و هزینه های تولیدی شالیکاران تحت پوشش طرح ها از هزینه های تولیدی شالیکاران غیر پوشش طرح ها بیشتر شده است. بین میانگین درآمد سالیانه حاصل از برنجکاری و همچنین سود حاصل از این درآمد، اختلاف معنی داری در دو گروه وجود دارد.