چکیده بی شک از زمان انتشار رمان تصویر دوریان گری، اثر اسکار وایلد، نقدهای متعددی با نگرش های مثبت و منفی نسبت به این اثر ظهور یافته اند. تمامی این نقدها حاکی از نقش این اثر ادبی بزرگ در توجه به تمایلات به حاشیه رانده شده ی انسان هستند. اگرچه منتقدان این اثر را از دیدگاه های متعددی مورد مطالعه قرار داده اند، عموم این مطالعات صرفا به ابعاد موضوعی ان پرداخته اند، حال انکه ساختار روایت گری ان چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. در نتیجه ی همین مسئله، ساختار روایتگری این رمان به میزان قابل توجهی نادیده انگاشته شده است. با در نظر گرفتن این شکاف موجود در نقدهای فعلی این رمان، تحقیق حاضر تلاشی است برای خوانش ساختار گرایانه ای ازفضا،زمان و مکان در این رمان که حاکی از کاربرد ابزاری این سه عنصر جهت انتقال معنا و افزایش درک خواننده از شخصیتها ،اعمال و گفت و گو ها در مکان، فضا و زمان معین به خواننده انتقال می یابد. بر اساس نتایج این مطالعه، کاربرد این سه عنصر را می توان در پنج مورد طبقه بندی نمود: 1. تصویر سازی 2. شخصیت پردازی 3. ملموس سازی 4. کنترل ذهن خواننده و 5. اثر تقدم. بر اساس یافته های تحقیق حاضر، کاربرد صحیح این عناصر نقش بسیار مهمی در تاثیرگذاری این اثر بر خواننده دارند و حاکی از نبوغ بالای این نویسنده ی ایرلندی در ارایش روایت این اثر می باشد. کلید واژه ها: اسکار وایلد، تصویر دوریان گری، فضا و مکان، علم روایت، رمان