محدوده مورد مطالعه بخش غربی دشت مشهد میباشد که در فرادست و فرو دست جاده مشهد – چناران بین طولهای جغرافیایی "8/46 5 ° 59 تا "4/10 27 °59 و عرض های : "4/48 23 °36 تا "09/7 48 °36 واقع شده است . دشت مشهد حوضه ای فرو افتاده با کشیدگی شمال غرب - جنوب شرق می باشد که در حد فاصل رشته ارتفاعات بینالود درغرب و جنوب غربی و سلسله جبال هزار مسجد (کپه داغ) در شمال و شمال شرق قرار گرفته است . زون بینالود روند شمال غرب- جنوب شرق داشته و واحدهای سنگی آن شامل مجموعه ای از سنگ های رسوبی، آذرین و دگرگونی می باشد که طی دوران های اول ، دوم و سوم زمین شناسی تحت تاثیر حرکات تکتونیکی قرار گرفته اند . زون کپه داغ روند شمال غرب- جنوب شرق داشته و واحدهای سنگی آن شامل سنگ های رسوبی به سن ژوراسیک زیرین تا کواترنر می باشد . هدف از این تحقیق ، بررسی و شناخت کامل تری از وضعیت دانه بندی و بافت رسوبی آبخوان آبرفتی دشت مشهد در محدوده مطالعاتی می باشد لذا برای رسیدن به این منظور ، از نتایج داده ها و اطلاعات حفاری 43 حلقه از چاههای آب استفاده گردیده و سپس با استفاده از نرم افزار arc map gis مختصات utm چاههای مذکور بر روی نقشه 250000 :1 زمین شناسی مشهد جانمایی گردید و نقشه های مختلفی نظیر نقشه پراکندگی ذرات رسوبی ، ضخامت نهشته های آبرفتی، سنگ کف و ضریب قابلیت انتقال و تخلخل تهیه گردید . لذا بر اساس این نتایج مشخص گردید که در مناطق غربی دشت مشهد ضخامت نهشته های آبرفتی بیشتر از سایر مناطق دشت می باشد ( بیش از 25 متر ) و لایه های آبرفتی در این مناطق عمومأ از ذرات درشت دانه گراولی (4 میلیمتر تا 8 سانتیمتر) تشکیل شده که از نظر گرد شدگی نیمه زاویه دار تا زاویه دار بوده و دارای تخلخل و نفوذ پذیری بالایی ( باضریب قابلیت انتقال 2 تا 3 هزار متر مربع در روز ) می باشند و از توان آبدهی مناسبی نیز برخوردارند ( بیش از 30 لیتر بر ثانیه ) . لیکن به تدریج با دور شدن از ارتفاعات جنوبی ( ارتفاعات بینالود ) و نزدیک شدن به قسمتهای مرکزی از اندازه قطر ذرات رسوبی کاسته شده ( 075/0 میلیمتر تا 2 میلیمتر ) ، به طوری که با نزدیک شدن به ارتفاعات شمالی دشت ( ارتفاعات کپه داغ ) ضمن کاهش بیشتر اندازه قطر ذرات ( کوچکتر از 075/0 میلیمتر ) ، تخلخل و نفوذ پذیری آنها کم شده (ضریب قابلیت انتقال 50 تا 250 متر مربع در روز ) و نهایتأ آبدهی چاهها در این مناطق در حد کمتر از ( 15 لیتر بر ثانیه ) می باشد .

در این مطالعه رسوبات سیلیسی آواری و آذر آواری با سن ائوسن معادل سازند کرج در شمال تربت حیدریه از نظر سنگ شناسی و محیط رسوبی مورد بررسی قرار گرفتند. بدین منظور قاعده برش مورد نظر با مختصات ?25 ?26 ?35 طول خاوری ?54 ?15 ?59 عرض شمالی شناسائی و پیمایش و نمونه برداری از این توالی به ضخامت ظاهری 228 متر و ضخامت واقعی 177 مترانجام شد و تعداد 109 مقطع نازک از نمونه های برداشت شده تهیه گردید که تعداد 91 عدد از مقاطع نازک مربوط به سنگ های آواری و 18 عدد مربوط به سنگ های آذر آواری بوده اند. قاعده با شیل های سیاه رنگ شروع شده که بر روی کنگلومراهای ولکانیک قرار گرفته است،کنتاکت این دو به صورت ناگهانی است. در بالا نیز با مرزی ناگهانی به دیوریت های پس از ائوسن ختم می شود. این توالی به طور عمده از شیل و لایه های ماسه سنگ و سنگ های آذرآواری از نوع توف تشکیل شده است. مطالعات میکروسکوپی سنگ شناسی رسوبی در نمونه های آواری منجر به شناسائی چهار پتروفاسیس ساب لیتارنایتی، لیتارنایتی و ساب آرکوز و توف شده و با توجه به نتایج فوق، محیط رسوبی سازند کرج در این منطقه محیط رودخانه ای بریدد با بستر ماسه ای در نظر گرفته شده است. فرآیندهای دیاژنتیکی فشردگی(فیزیکی و شیمیائی)، سیمانی شدن(کلسیت، اکسید آهن)، دگرسانی، انحلال و شکستگی در رسوبات سازند کرج صورت گرفته است که این فرآیند ها در سه مرحله ائوژنز، مزوژنز و تلوژنز عمل کرده است. همچنین بنا به آنالیزهای xrd انجام شده بر روی شیلهای این توالی کانی های رسی ایلیت، دیکیت و ورمیکولیت نیز شناسائی شده است که مشخص کننده دیاژنز دفنی عمیق می باشد.