از آنجایی که از گیاه بومادران در طب سنتی برای درمان اختلالاتی همچون خون بندی، اختلالات قاعدگی، رفع التهاب و غیره استفاده می شود و تاکنون مطالعه ای در مورد عوارض احتمالی این گیاه بر روی ساختار بافت شناسی جفت صورت نگرفته، مطالعه حاضر صورت گرفته است. در این مطالعه 40 سر موش صحرایی ماده آبستن نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه مساوی 10 سری (یک گروه شاهد و سه گروه تیمار) تقسیم بندی شدند. گروه شاهد تنها با آب مقطر از روز 6 تا 16 آبستنی گاواژ گردید. گروه های تیمار، عصاره هیدروالکلی گیاه بومادران را با دوزهای200 ، 400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم در مدت زمان مشابه گروه شاهد دریافت کردند. در روز 17 آبستنی حیوانات آسان کشی شدند. نمونه های بافتی، به روش h&e رنگ آمیزی و زیر میکروسکوپ نوری مطالعه شد. نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز غلظت های 400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم عصاره موجب پرخونی شدید، افزایش ضخامت لایه اسپانژیوم، افزایش سلول های گلیکوژن دار، افزایش تعداد سلول های غول پیکر، افزایش ضخامت lim در لابیرنت و افزایش ضخامت دسیدوا گردید. نتایج تشریحی این مطالعه شامل افزایش معنی دار وزن، قطر، ضخامت جفت، شاخص جفتی، کاهش وزن و طول جنین در حیوانات تحت تجویزغلظت های400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم عصاره هیدروالکلی گیاه بومادران نسبت به حیوانات گروه شاهد و گروه تحت تیمار با غلظت 200میلی گرم/کیلوگرم بود. بر اساس نتایج این مطالعه تجویز عصاره گیاه بومادران در غلظت های400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم موجب ایجاد تغییرات هیستولوژی و هیستومورفومتری در بافت جفت می گردد.

رنگ های آزو از مهم ترین رنگ های سنتتیک هستند که 60 درصد از کل رنگ ها را شامل می شوند. این رنگ ها به طور وسیعی در صنایع مختلف استفاده می شوند که در حین استفاده 10 تا 15 درصد این رنگ ها از فاضلاب این صنایع خارج می شود. علاوه بر مشکلات زیست محیطی ایجاد شده توسط این رنگ ها نشان داده شده است که این رنگ های موجود در فاضلاب سرطان زا و جهش زا می باشد. پس تیمار فاضلاب این صنایع جهت ممانعت از ایجاد مشکلات آن-ها ضروری می باشد. روش زیستی جهت حذف رنگ ها روشی ارزان و دوستدار محیط است که در دهه های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است که در این روش از میکروب ها جهت حذف رنگ استفاده می شود. یکی از مهم ترین میکروارگانیسم های استفاده شده در تجزیه رنگ ها باکتری ها می باشند. در این پژوهش از 5 گونه باکتریایی شامل سه گونه باسیلوس(باسیلوس سرئوس، باسیلوس پومیلوس و باسیلوس تورنژنسیس) و دو گونه اسینتوباکتر( اسینتوباکتر بومانی و اسینتوباکتر لوفی) که از خاک جدا شدند استفاده شد. سپس توانایی آن ها در رنگزدایی رنگ آزوی قرمز کونگو مورد بررسی قرار گرفت و شرایط مختلف برای بهینه سازی رنگزدایی مثل زمان، ph، غلظت رنگ، حضور اکسیژن و دمانیز بررسی شد. مشخص شد که در شرایط بهینه باسیلوس سرئوس با 97 درصد رنگزدایی بیشترین توانایی را دارد. همچنین این مطالعه نشان داد که از میان شرایط هوازی و بی هوازی شرایط بی هوازی مناسب ترین شرایط جهت رنگ-زدایی رنگ قرمز کونگو توسط هر 5 گونه می باشد و همچنین گونه های اسینتوباکتر در شرایط هوازی قدرت بیشتری برای رنگزدایی این رنگ نسبت به باسیلوس ها دارند. در این پژوهش مشخص شد که گونه های باسیلوس در غلظت های بالای رنگ تا 200 میلی گرم در لیتر رنگزدایی خود را حفظ می کنند ولی گونه های اسینتو باکتر در غلظت بالاتر از50 میلی گرم در لیتر رنگ میزان رنگزدایی به طور محسوسی کاهش می یابد. در بررسی تاثیرph بهینه در رنگزدایی مشخص شد که در همه گونه های باکتریایی مورد بررسی در ph خنثی بیشترین میزان رنگزدایی صورت می گیرد. و با بررسی تاثیر دماهای مختلف این نتیجه حاصل شد که دمای 37 درجه که دمای اپتیمم رشد باکتری ها می باشد مناسب-ترین دما جهت رنگزدایی می باشد.