هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین وضعیت اخلاق کاری کارکنان مراکز توانبخشی- درمانی تابعه دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در سال 1392، بر اساس ویژگیهای فردی کارکنان بود. روش: این مطالعه یک مطالعه توصیفی - تحلیلی و از نوع همبستگی است. شرکت کنندگان در این پژوهش عبارت بودند از 183 نفر کارکنان مراکز درمانی - توانبخشی تحت نظارت دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در سال 1392 که به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه اطلاعات فردی و پرسشنامه استاندارد اخلاق کار گریگوری سی پتی (1990) استفاده شد. یافته ها: طبق نتایج این پژوهش، نمرات اخلاق کاری در افراد گروههای سنی مختلف با هم متفاوت است. بین زنان و مردان در روابط سالم و انسانی و پشتکار و جدیت در محل کار تفاوت معنادار وجود دارد. سابقه شغلی افراد بر اخلاق کاری آنها تاثیر می گذارد. بین افراد متاهل و مجرد در بعد روابط سالم و انسانی تفاوت معنادار وجود دارد. شرایط استخدامی افراد بر برخی از ابعاد اخلاق کاری در آنها تاثیر می گذارد. بین نوع کار و تحصیلات افراد با اخلاق کاری آنها ارتباطی یافت نشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر در راستای بسیاری از پژوهش های پیشین، علاوه بر قبول تاثیرات فرهنگی – اجتماعی بر اخلاق کاری کارمندان و کارکنان رسمی و غیر رسمی ارگان های مختلف، بر نقش ویژگی های فردی همچون سن، سابقه کاری، تأهل و جنسیت در میزان اخلاق کاری و ابعاد مختلف آن صحه می گذارد.