پلاسمیدها به عنوان واکسن dna به صورت گسترده به منظور ایجاد پاسخ های ایمنی هوورال و سلولی، مورد استفاده قرار گرفته اند. ارایه ی یک واکسن منوط به کنترل و ایجاد یک پاسخ ایمنی مناسب است. در این تحقیق قابلیت پلاسمید pcdna3.1+pa کد کننده ی آنتی ژن حفاظتی باسیلوس آنتراسیس (pa) در تحریک پاسخ های ایمنی سلولی th1/th2 مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها : باکتریهای حاوی پلاسمید pcdna3.1+pa تکثیر شدند. پلاسمید به روش لیز قلیایی استخراج گردید. در این تحقیق از 18 موش استفاده شد که گروهی پلاسمید و گروهی واکسن زنده را بصورت داخل ماهیچه ای دریافت کردند. بعد از 2 هفته لنفوسیت های طحال جداسازی و کشت داده شدند و پس از تحریک با پروتیین pa، تکثیر سلولی با روش mtt بررسی گردید. محلول های کشت از نظر میزان il-4 و inf-? با الایزا بررسی شدند. نتایج : تکثیر لنفوسیت های طحال در گروههایی که پلاسمید و واکسن زنده را دریافت کرده بودند با روش mtt مشخص شد. افزایش میزان inf-? در کشت سلول های طحال حاصل از موش هایی که پلاسمید را دریافت کرده بودند بطور معنی داری (p<0/05) بالاتر از گروه های منفی و گروهی از موش ها بودند که واکسن زنده را دریافت کرده بودند. افزایش میزان il-4 تنها در کشت سلول های طحال حاصل از موش هایی که واکسن زنده دریافت کرده بودند (p<0/05) معنی دار بود. بحث : پلاسمید pcdna3.1+pa سبب تحریک هر دو نوع سلول های زیر رده ی th1 و th2 می شوند . در حالیکه واکسن زنده تنها سبب تحریک سلول های th2 می شود.