تفاضل محدود حوزه زمان از روشهایی است که به وسیله آن می توان به بررسی مسایل الکترومغناطیسی پرداخت. یکی از عللی که باعث می شود تا به سمت روش های عددی در الکترومغناطیس برویم آن است که در بعضی مسایل ساختار مساله به گونه ای است که با روش های ریاضی متداول و با حل مستقیم معادلات ماکسول، رسیدن به جواب غیر ممکن می شود. بدین منظور برای حل این مسایل باید تقریب هایی را در نظر گرفت تا مساله قابل حل باشد. در این صورت دیگر جواب بدست آمده دارای دقت خوبی نبوده و با مقدار حقیقی فاصله زیادی دارد. اگر بخواهیم جوا ب هایی با دقت بالا داشته باشیم ناگزیر به استفاده از روش های عددی در الکترومغناطیس هستیم. بدین ترتیب با تبدیل معادلات انتگرالی و دیفرانسیل به معادلات تفاضلی، می توان مسایل پیچیده ای را که تا کنون قابل حل نبودند را حل کرد. یکی از کاربرهای روش های عددی بررسی آنتن ها و پارامترهای تشعشعی آنها می باشد. برای این منظور باید به نحوی میدان های راه دور یک آنتن را محاسبه و سپس با استفاده از این داده ها به بررسی پارامترهای آنتن پرداخت. تبدیل میدان نزدیک به دور را می توان با استفاده از جریان های معادل میدان های اسکتر شده الکتریکی و مغناطیسی از منبع بر روی یک سطح فرضی بدست آورد. این امر با استفاده از روش ترکیبی تفاضل محدود حوزه زمان و فرکانس قابل انجام است. بدین منظور میدان های ناحیه نزدیک با استفاده از روش تفاضل محدود حوزه زمان محاسبه می شود و پس از محاسبه این میدان ها در حوزه زمان، با استفاده از تبدیل میدان نزدیک به میدان دور در حوزه فرکانس، میدان های ناحیه دور محاسبه می شوند. این روش دقت روش حوزه فرکانس در میدان نزدیک و سرعت تبدیل میدان نزدیک به دور را با هم ترکیب می کند. در این پروژه به بررسی آرایه های خطی دو و چهارتایی و آرایه های دایروی چهار، شش و دوازده تایی پرداخته شد و نتایج آنها با روش آنالیتیک مقایسه شد. آنچه به عنوان ادامه کار پیشنهاد می شود این است که چند آرایه دایروی هم مرکز و یا آرایه های بیضو مورد بررسی قرار گیرند.