خوردگی یکی از عوامل تخریب سازه ها و قطعات فلزی و از نظر اقتصادی عامل هزینه بری است. یکی از روش های مهندسی مقابله با خوردگی، ایجاد پوشش هایی با مقاومت به خوردگی بالا بر سطح مورد نظر است. در این میان فلز روی به دلیل خواص الکتروشیمیایی آن در مقایسه با فولاد و نیز ویژگی محصولات خوردگی آن، برای این منظور اهمیت ویژه ای دارد. یکی از روش های پوشش دهی روی، پوشش دهی به روش نفوذ در حالت جامد است که دارای برتری هایی هم از نظر مهندسی سطح و خوردگی و هم از نظر اقتصادی و زیست محیطی نسبت به سایر روش های پوشش کاری روی است. در این پژوهش، ایجاد پوشش روی به وسیله نفوذ از پودر فرآیند به سطح نمونه های فولادی st37 در دو حالت ثابت و چرخشی انجام گرفت. بررسی های سطحی به کمک پراش اشعه x و مشاهدات ریزساختاری توسط میکروسکوپهای نوری و sem صورت گرفت. برای مطالعه مقاومت به خوردگی پوشش های ایجاد شده، از آزمون پتانسیو استات در محلول 3.5 wt.% nacl استفاده شد. کمترین نرخ خوردگی مربوط به نمونه پوشش دهی شده با پودر 80 درصد روی و 20 درصد اکسید کروم با نرخ خوردگی 513/ میلی متر در سال است. این در شرایطی است که نرخ خوردگی نمونه بدون پوشش 386/ میلی متر در سال می باشد. بهترین نتایج حاکی از این است که پودر حاوی 95 درصد روی و 5 درصد اکسید کروم، در دمای 10±375 درجه سانتی گراد و به مدت زمان 3-2 ساعت، پوششی با بیشترین مقاومت خوردگی برابر با 015/ میلی متر در سال را ایجاد می نماید. هم چنین در هر دو حالت چرخشی و ثابت پوشش تشکیل می شود ولی پوشش تشکیل شده در حالت چرخشی از ضخامت و تنوع فازی بین فلزی بیشتری برخوردار است. بیشترین ضخامت پوشش تشکیل شده در حالت چرخشی با تنوع فازی گاما، دلتا و زتا 85 میکرون و بیشترین ضخامت تشکیل شده در حالت ثابت با تنوع فازی گاما و زتا 50 میکرون می باشد.