رشد جمعیت و رشد شهرها، مشکلات و مسائلی در زندگی مدرن پدید آورده است که در دنیای قدیم مطرح نبوده اند. امروزه وسعت یک شهر بسیار بیشتر از یک یا چند محله محدود است، و به همین جهت افراد در موارد بسیاری راه بین یک مبدأ و مقصد را نمی شناسند. سیستم های ناوبری خودرو سعی در رفع این مشکلات داشته و و به کاربری که در یک ماشین است بهترین مسیر را ارائه می دهند. بخش عمده ای از چنین سیستم هایی از یک معیار مشخص مانند زمان یا مسافت مسیر برای مسیریابی استفاده می کنند، بدین معنا که بهترین مسیر سریع ترین یا کوتاه ترین مسیر است. لیکن بهترین مسیر از دید افراد مختلف می تواند متفاوت باشد. روش هایی وجود دارند که مسیریابی را بر اساس چند ویژگی انجام می دهند. علاوه بر این، روش هایی نیز وجود دارند که به سیستم ناوبری خودرو توانایی دنبال کردن انتخاب های یک راننده را می دهند. در نتیجه با گذشت زمان سیستم می تواند با استفاده از این روش ها، موسوم به روش های مسیریابی تطبیقی، انتخاب های بعدی راننده را پیش بینی کرده، و به او در صرفه جویی زمان برای انتخاب یک مسیر کمک کند. در این پایان نامه مسیریابی تطبیقی در سیستم های ناوبری خودرو مورد بررسی قرار گرفته، و چند روش پیشنهادی معرفی شده اند. استفاده از روش های یادگیری تقویتی، در قالب اتوماتای یادگیر بخش عمده ای از این روش ها را تشکیل می دهد. مهم ترین این روش ها روشی است که از تلفیق یک سیستم خبره فازی با اتوماتای یادگیر بهره می برد. پیاده سازی و آزمون این روش ها، نشان دهنده بهبود عملکرد مسیریابی تطبیقی در مقایسه با روش های پیشین است.