در هر فرآیند جوشکاری حرارت ورودی باعث تغییراتی در فلز پایه می شود که این امر منجر به ایجاد تنشهای پسماند و تغییر شکلهای ناخواسته می شود . این تغییر شکلها و تنشهای پسماند یکی از مهمترین مشکلات صنایع بزرگ مثل کشتی سازی می باشد . در حال حاضر مرسوم ترین روش در صنعت برای جلوگیری از این تغییر شکلها، استفاده از قیدوبندها حین عملیات جوشکاری است . اما استفاده از قیدوبندها باعث بیشتر شدن تنشهای پسماند می شود که این مشکل با توجه به محدودیت ضخامت در این صنایع به شدت محدودیت زاست . روش های دیگر مثل بهینه سازی ترتیب جوشکاری به صورت تجربی جهت ایجاد توزیع یکنواخت تر حرارت و حرارت دهی موضعی و یا چکش کاری بعد از پایان عملیات جوشکاری بسیار هزینه بر و وقتگیر می باشند . لذا شبیه سازی فرآیند جوشکاری می تواند جهت کاهش هزینه های قیدوبند و پیدا کردن ترتیب مناسب جوشکاری ، بکار گرفته شود و با بهینه کردن پارامترهای جوشی در مدل المان محدود از اعوجاج زیاد سازه ، پیشگیری کرد . هدف این پژوهش بکارگیری روش المان محدود جهت شبیه سازی فرآیند جوشکاری در قطعات سازه دو جداره تحتانی کشتی می باشد تا بتوان نوع و اندازه تغییرشکلهای جوشی را پیش بینی کرد و در نتیجه با اصلاح پارامترهای جوشی و ترتیب جوش دادن قطعات فرآیند جوشکاری را به گونه ای تعریف کرد که نتیجه آن ایجاد حداقل تغییرشکلها باشد . نتایج این پروژه تأیید دیگری بر مزایای شبیه سازی جوش می باشد. در جوشکاری همزمان با دو مشعل در یک قطعه تی شکل می توان فاصله را به گونه ای انتخاب کرد که حداقل اعوجاج حاصل شود همچنین انتخاب ترتیب مناسب جوشکاری، منجر به کاهش معتنابه تغییر شکل پیچشی قطعه تی شکل نسبت به مدل اولیه می شود .