پروسه های تحلیل استاتیکی غیر خطی اخیراً مورد توجه محققان بسیاری قرار گرفته است. این متدها روش های ساده ای می باشند که بر مبنای آنالیز پوش آور تقاضای تغییر مکان های غیرخطی سازه را با دقت مناسبی بدست می دهند. در آخرین نسخه از دستورالعمل های موجود در این زمینه، بهینه یابی به منظور اصلاح آن متدها صورت پذیرفته که این اصلاحات بر مبنای پاسخ های یک سازه یک درجه آزادی پایه صلب می باشد. اما از آنجا که بستر فنداسیون ممکن است بستری انعطاف پذیر باشد، اصلاحات انجام شده نیاز به بررسی و ارزیابی در سیستم های خاک ـ سازه دارد. وجود خاک اثراتی بر سیستم اعمال می کند که در پاسخ آن تأثیر گاه قابل ملاحضه ای دارد و یکی از این اثرات میرایی فنداسیون می باشد. در تمام دستورالعمل ها و آیین نامه ها تا پیش از fema-440 این میرایی با فرض سازه ای با رفتار خطی و الاستیک بدست می آمد که در دستورالعمل مذکور اصلاحاتی در تعیین آن میرایی به سبب گذر سازه به فاز تغییر مکان های غیر خطی خود صورت پذیرفته است. از این جهت بخشی از این پایان نامه به بررسی کلی اثر اندرکنش خاک ـ سازه در سازه های غیرخطی اختصاص یافته و سپس اصلاح صورت گرفته در تعیین میرایی فنداسیون مورد ارزیابی قرار گرفته است. هم چنین پاسخ سازه قرار گرفته بر بستر انعطاف پذیر توسط روش ضرایب و روش معادل سازی خطی تعیین و میزان دقت و کارآیی آن ارزیابی شده است. و در نهایت در بخش پایانی این تحقیق روش ضرایب در سیستم های خاک ـ سازه بسط داده شده و ضریب تغییر مکان غیر الاستیک شامل اثرات اندرکنش خاک و سازه توسط آنالیز رگراسیون به صورت پروسه ای جایگزین پروسه فعلیfema-440 ارایه شده است. قابل ذکر است که مطالعات صورت گرفته پارامتریک بوده و شامل مجموعه ای از پارامترهای بی بعد تأثیرگذار در مسأله می باشد و پاسخ ها نیز در قالب طیف های پاسخ تدارک دیده شده و از این جهت نتایج حاضر گستره وسیعی از سازه های متداول را پوشش می دهد.