هدف از این پروژه، هکاهنگی رله های جریان زیاد در شبکه توزیع کابلی می باشد. از آنجا که شبکه توزیع نستقیما به مصرف کننده متصل می باشد، حفاظت بهینه شبکه توزیع می تواند در کاهش قطعی برق و افزایش قابلیت اطمینان و افزایش عمر تجهیزات نقش بسزایی داشته باشد. برای هماهنگی رله جریان زیاد روش های زیادی در مقالات مختلف پیشنهاد شده است. از جمله این روش ها، روش های هماهنگی بهینه می باشند که نسبت به روش های هماهنگی معمول دارای مزایایی هستند. از میان روش هار هماهنگی بهینه نیز روش های هوشمند به دلیل انعطاف پذیری و قابلیت استفاده برای مسایل مختلف مناسب تر می باشند. در مقالات از الگوریتم ژنتیک که یک روش بهینه سازی هوشمند می باشد. برای مسیله هماهنگی استفاده شده است. روش های موجود برای تنظیم و هماهنگی رله های جریان زیاد، اولا زمان عملکرد هر رله را برای خطای جلوی آن کمینه می کنند. ثانیا فاصله زمان عملکرد رله های اصلی و پشتیبان را برای خطای جلوی رله اصلی، به فاصله زمانی هماهنگی نزدیک می کنند. در این روش ها اثر مشخصه جریان زمان کابل ها شبکه توزیع در نظر گرفته نشده است. سازندگان کابل های توزیع، برای هر کابل مشخصه ای را ارایه می کنند که نشان دهنده حد تحمل جریان کابل بر حسب زمان استو این منحنی هنگام ساخت کابل ارایه می شود و با مستهلک شدن کابل در نتیجه تحمل تنش های حرارتی و مکانیکی ناشی از جریان های اتصال کوتاه شبکه، و نیز در اثر قرارگیری عایق آن ها در محیط آزاد، به شدت تغییر می کند. در نظر گیری منحنی خرابی در مورد کابل های مستهلک شبکه اهمیت ویژه ای دارد. بدون لحاظ این منحنی مشخصه در هماهنگی رله ها، ممکن است به ازای وقوع خطایی، کابل های مستهلک شده ی شبکه، آسیب ببینند و یا عمر آن ها کوتاه شود. در این پروژه، با اضافه نمودن جمله دیگری به تابع هدف، هماهنگی به گونه ای انجام می شود که با وقوع خطا، کمترین آسیب حرارتی کابل های شبکه وارد شده و میزان استهلاک آن ها کاهش یابد. همچنین احتمال وقوع خطا در خطوط شبکه و نیز احتمال عملکرد صحیح رله ها، در تنظیم و هماهنگی رله های چریان زیاد وارد می شود. در انتهای پروژه، برنامه هماهنگی بدست آمده بر روی دو شبکه نمونه تست شده و نتایج آن در پروژه آمده است و مزایای روش ارایه شده در این پروژه، در نتایج داده خواهد شد.