دقیق ترین روش محاسبه دوز بیمار در پزشکی هسته ای روش مونت کارلو می باشد که بدلیل سرعت پایین شبیه سازی کاربرد کلینیکی ندارد. روشی که امروزه در محاسبات دوزیمتری اختصاصی مورد استفاده قرار می گیرد روش کرنل نقطه ای دوز می باشد محدودیت اصلی این روش در نظر نگرفتن ناهمگنی بافتی و استفاده از یک بافت مرجع برای تمامی اندام های بدن می باشد. هدف اصلی در این مطالعه ارائه روشی برای اعمال کرنل نقطه ای دوز ناایستای لوتیشیوم-177 برای اندام های مختلف و مقایسه آن با روش کرنل دوز معمول و در نهایت ارزیابی این روش در فانتوم های مختلف انسانی بوده است. برای این کار کرنل دوز اندام های مختلف محاسبه شد که در نتیجه فقط کرنل دوز استخوان و ریه با کرنل دوز آب متفاوت بدست آمده است. برای محاسبه دوز استخوان( یا ریه) به روش تلفیق ناایستا ابتدا دوز استخوان(یا ریه) با استفاده از کرنل دوز آب و استخوان(یا ریه) به طور مجزا محاسبه شد. سپس دوز استخوان با استفاده از نسبت ضریب تضعیف استخوان(یا ریه) نسبت به آب و اعمال آن بر روی ترکیب کرنل دوز استخوان(یا ریه) و آب محاسبه شد. نتایج نشان داد که روش کرنل دوز معمول خطای قابل توجهی در محاسبه دوز اندام های ریه و استخوان دارد که این خطا با افزایش انرژی کاهش می یابد. همچنین بر اساس نتایج این مطالعه روش ارائه شده برای توسعه کرنل دوز در محاسبه دوز استخوان و ریه باعث کاهش خطای نسبی محاسبات دوز استخوان و ریه در مقایسه با شبیه سازی نسبت به روش کرنل دوز معمول شده است. نتایج مشابهی نیز برای انرژی های مختلف دیده شده است. بطور میانگین نتایج نشان داد که در تمامی فانتوم های زن و مرد در همه اندازه ها روش توسعه یافته کرنل دوز باعث بهبود محاسبات دوز لوتیشیوم- 177 در استخوان و ریه بترتیب 15% و 22% شده است.

امروزه در درمان تومورهای سر و گردن درمان هدفمند با رادیونوکلئید کارسازتر است به صورتی که سلول های توموری برطرف شوند و کمترین آسیب به بافت های سالم برسد. حفظ ارگان های حیاتی در ناحیه سر و گردن در طول درمان از اهمیت بسزایی برخوردار است بنابراین باید دوز جذبی ناشی از ماده رادیواکتیو در ارگان های حیاتی محاسبه شود، عدم انجام دوزیمتری صحیح ممکن است موجب شود تا اندام های بحرانی بیشتر از حد تحمل دوز دریافت نمایند و یا دوز تومور کمتر از مقدار مورد نظر شود و در نتیجه بازده درمانی بسیار پایین باشد. هدف اصلی در این مطالعه محاسبه s-value های ارگان ها و بافت های متفاوت سر و گردن برای رادیو ایزوتوپ های درمانی 131-ید ، 90-ایتریم ، 177-لتیشیوم ، 188-رنیوم ، 186-رنیوم و 67-مس است. به این منظوراز فانتوم وکسلی سر zubal استفاده شد ، این فانتوم در سال 1994 توسط zubal و همکارانش از دانشگاه yale از تصاویر mri بدست آمد و 60 ناحیه متفاوت در سر و گردن را نشان می دهد و به شکل یک ماتریس سه بعدی در ابعاد 128×256×256 وکسل با رزولوشن 4/1×1/1×1/1 میلیمترو با عمق پیکسل 8 بیت است. شبیه سازی با کد مونت کارلو gate در23 اندام به عنوان چشمه انجام شد. در کد کیت دز اندام ها و میزان عدم قطعیت به صورت اتوماتیک تولید می گردد. 23 ارگان چشمه به عنوان هدف نیز در نظر گرفته شدند و با استفاده از فایل گیت و با توجه به ساختار فانتوم میانگین دوز جذبی اندام ها (به عنوان ارگان چشمه و ارگان هدف) به صورت مجزا استخراج گردید. با توجه به روابط mird مقادیر s-value برای هر زوج ارگان (23×23) محاسبه و به صورت 6 جدول مجزا برای هر رادیو ایزوتوپ ارائه گردید.مقادیر بدست آمده با نتایج معادل موجود در mird ، مقایسه شدند که تفاوت قابل توجه ای بین مقادیر خود جذبی و دیگر جذبی ارگان های ناحیه سر و گردن وجود دارد.