فضاهای عمومی از دیدگاه اجتماعی فرهنگی، به عنوان مکان هایی جهت ایجاد و تقویت مناسبات و روابط بیرونی، تعاملات، تغییرات و رویارویی هایی اجتماعی و مکان هایی که گروه های مختلف با خواست ها و علایق متفاوت گرد هم جمع می شوند، تعریف می شود. همچنین فضاهای عمومی باید برای استفاده های مختلف غیرقابل پیش بینی و انجام فعالیت های متنوع، طراحی و برنامه ریزی شوند، تا پاسخگویی مناسب به نیازهای استفاده کنندگان باشند. همانند بازارهای سنتی که در آن ها محورهای تجاری در نقاط اجتماع به هم وصل می شده اند تا فضای جمعی را به وجود آورد به گونه ایی که فضای تجاری یک فضای پویا را شکل می داده، جایی که مردم جذب محیط شهری شوند. بازار سنتی، تداوم خط زندگی در شهر و سرشار از فعالیت بوده است، ترکیب سکانس هایی از فضا که با یکدیگر مرتبط اند. در این پژوهش، در روشی «توصیفی- تحلیلی»، به منظور شناخت کامل تری از مفهوم فضای شهری، متون تخصصی مختلف هم در ادبیات شهری غرب و هم در ادبیات شهری ایران مورد بازبینی و مطالعه قرار گرفت. در این فرآیند ابتدا به مفهوم پایه ی فضا پرداخته شد. سپس انسان با توجه به نیازهای اجتماعی اش در بستر فضا قرار گرفته و حاصل کالبدی این تعامل، یعنی فضای عمومی از دیدگاه اندیشمندان مختلف بیان گردید. و همچنین روابط اجتماعی نیز ازمنظر فیلسوفان گوناگون مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله بعد به موضوع فضای عمومی به موضوع فضای عمومی به عنوان بخشی از پیکره شهری توجه گردید و نظریات و تعاریف مختلف در این حوزه مورد مطالعه قرار گرفت. در یک مرحله نیز با بررسی نمونه های موجود موفق در این زمینه از روش مطالعات موردی((case study نیز استفاده شد تا ویژگی ها و مفاهیم موجود در آن ها در این پژوهش نیز را بکار ببریم همچنین مطالعاتی بر روی کارکرد و پیشینه بازارهای سنتی نیز اجام گرفت و در گام بعدی به منظور تجمیع و تحلیل یافته ها با استفاده از روش «فراتحلیل»، به تحلیل این موارد پرداخته شد تا الگوهای لازم برای یک فضای عمومی منعطف و پویا استخراج شود. سپس جهت نحوه تاثیرگذاری این عوامل در تعیین این که یک فضا عمومی، می تواند پویا باشد یا خیر، در مطالعه موردی بر روی فضاهای عمومی شهرستان خرمدره یکی پارک جنگلی و دیگری پارک کوچک همجوار خیابان، از طریق روش «پیمایشی» با ابزار گردآوری داده به صورت «مشاهده» و «پرسشنامه» مورد بازبینی قرار گرفت و در این راستابه کمک آزمون پرسش نامه از حدود 100 نفر از کاربران فضا مصاحبه به عمل آمد. «جامعه آماری» در این پژوهش را استفاده کنندگان فضا تشکیل می دهند. روش نمونه گیری به صورت «نمونه گیری تصادفی» می باشد. انتخاب افراد پرسش شونده به صورت اتفاقی از کاربران فضا و بدون توجه به انتخاب های شخصی فرد پرسش کننده، تنوع بالایی از افراد حاضر در فضا را در بر می گیرد. همچنین در مرحله بعد نیز با طرح سوالات باز از طریق مصاحبه با برخی ریش سفیدان و مردم محلی نیز به پاسخ هایی از طرف آنان برای آشنایی بیشتر با فرهنگ گذشته مردم این شهر پرداخته شده است. که در این روش نیز از طریق تحلیل محتوای کیفی، با مرور متن کامل مصاحبه ها و طی فرایندی با رویکرد کیفی به بررسی پاسخ ها پرداخته شد

با استفاده از راهکارهای مودبانه طرفین گفتگو می توانند ارتباط ها و روابط اجتماعی خود را بهبود وحتی روابطی جدید بسازنند. با بهره جستن از رویکرد مدیریت حسن ارتباط که توسط اسپنسراوتی در سال 2008 مطرح شده است، این مطالعه سعی دا رد در رویکرد نخست به بررسی مجدد ساختار پایانی مکالمه های تلفنی در دو زبان انگلیسی و فارسی پرداخته و سپس در گام دوم ساختارهای به دست آمده از دو زبان را با ساختارهای تلفنی فارسی زبانان مقایسه کند.و در آخر با در نظر گرفتن سه متغیر طبقه اجتماعی، فاصله اجتماعی و محدویت زمانی به بررسی و مقایسه راهکارهایی که انگلیسی و فارسی زبانان و فراگیران فارسی زبان برای پایان دادن مکالمه های تلفنی خود استفاده می کنند می پردازد. برای رسیدن به این اهداف، 30شرکت کننده ی فارسی زبان، 30 شرکت کننده ی انگلیسی برای پاسخ دادن به آزمون تکمیلی گفتمانی با 12 موقعیت تلفنی انتخاب شدند. علاوه بر این 30 زبان آزمون در سطح ما قبل پیشرفته که از طریق نتایج آزمون تعیین سطح آکسفورد انتخاب شده اند به آزمون تکمیلی گفتمانی پاسخ دادند. آزمون تکمیلی گفتمانی شامل 12 موقعیت تلفنی بر اساس سه متغیر نام برده می باشد. تحلیل های بدست آمده از گروه فارسی و انگلیسی زبان حاکی بر این بود که الگوهای تلفنی با فراوانی متفاوت استفاده شده و سه متغیر به خصوص محدویت زمانی تآثیر چشمگیری بر ترتیب و تعداد و نوع راهکارهایی که توسط شرکت کنندگان در قسمت پایانی مکالمه های تلفنی استفاده شده الگوها داشته است .نتایج به دست آمده از طریق آزمون خی-دو حاکی از وجود تفاوت معناداری در فراوانی الگوهای تلفنی و راهکارهای مودبانه استفاده شده در سه گروه بود.