نظریه مکان یابی تسهیلات از دهه 1960 تاکنون بخش مهمی از تحقیقات پژوهشگران را به خود معطوف کرده است. در طی این سال ها با توجه به نیاز و مشکلات دنیای واقعی، مسایل مکان یابی مختلفی مدل سازی شده و برای حل آن ها روش های متنوعی ارایه و توسعه یافته است. یک دسته از مسایل مکان یابی ارایه شده، مسأله حداکثر پوشش مجموعه ها می باشد. در این پایان نامه، به بررسی یک مسأله مکان یابی- تخصیص در قالب یک زنجیره تأمین شامل تأمین کنندگان، توزیع کنندگان و خرده فروشان پرداخته شده و یک مدل ریاضی چند هدفه برای مسأله حداکثر پوشش مجموعه ها پیشنهاد شده است. اهداف در نظر گرفته شده در مدل عبارتند از: حداکثر کردن میزان تأمین تقاضای خرده فروشان توسط مراکز توزیعی است که توانایی پوشش آن ها را دارند، حداقل کردن مجموع فواصل مراکز توزیع از تأمین کنندگان و حداقل کردن مجموع هزینه های استقرار مراکز توزیع. با توجه به اینکه مسأله حداکثر پوشش مجموعه از نظر پیچیدگی محاسباتی، در دسته مسایل np-hard قرار می گیرد، لذا روش های حل دقیق برای حل این مسایل با ابعاد بزرگ، از کارایی کمتری برخوردار هستند. در این پایان نامه از دو الگوریتم فرا ابتکاری با نام های الگوریتم ژنتیک (ga) و الگوریتم جستجوی همسایگی متغیر (vns) استفاده شده است و کارایی الگوریتم های پیشنهادی بر روی چندین مثال عددی با ابعاد مختلف مورد مقایسه و سپس با استفاده از آزمون فرض آماری، زمان حل و کیفیت جواب های دو الگوریتم مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که الگوریتم ژنتیک از نظر ایجاد جواب های باکیفیت بهتر و الگوریتم جستجوی همسایگی متغیر از نظر مدت زمان رسیدن به جواب ها بهتر عمل نموده است.