کیفیت پایین آب آبیاری و تنش شوری مهمترین عامل محدود کننده گسترش فضای سبز شهری در برخی از نقاط جهان و به خصوص در ایران است. شوری منجر به تنش اکسیداتیو در یاخته های گیاهی می شود، که با تخریب ماکرومولکول ها مثل پروتئین ها، لیپیدها و اسیدهای نوکلوئیک همراه است. در این پژوهش، اثر توام تنش شوری حاصل از کلرید سدیم (صفرو 50 و 100میلی مولار) و تیمار سدیم نیتروپروساید (صفر و 50 میکرو مولار) در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار روی گل های اطلسی و مینا پابلند بررسی شد. خصوصیاتی مثل طول ریشه، ارتفاع ساقه، وزن خشک ریشه و ساقه، تعداد برگ، وزن کل زیست توده، محتوی نسبی آب برگ ، نشت الکترولیت ، میزان کلروفیل، فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری شاخص های رشد رویشی گل های اطلسی و مینا به طور معنی داری کاهش یافت. کاربرد توام سدیم نیتروپروساید توانست تا حدودی اثرات منفی شوری روی رشد رویشی را کاهش دهد. افزایش غلظت کلریدسدیم باعث کاهش مقدار کلروفیل برگ شده است، ولی این کاهش معنی دار نبوده است. همچنین تیمار سدیم نیتروپروساید به کار رفته تاثیری در جلوگیری از کاهش میزان کلروفیل در شرایط شوری نداشت. میزان نشت یونی برگ ها در شرایط تنش شوری افزایش یافت و تیمار سدیم نیتروپروساید نتوانست اثرات منفی تنش شوری را بر روی نشت یونی را کاهش دهد. افزایش غلظت کلریدسدیم تا 50 میلی مولار میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز را افزایش داد و بعد از آن فعالیت این دو آنزیم کاهش یافت.