چکیده: یکی از ویژگی های نواحی خشک و نیمه خشک، شوری و سدیمی بودن منابع آبی است که برای آبیاری استفاده می شود. و تاثیر این منابع آبی بر خاک ها از جمله مسائل مهم آب و خاک در این مناطق است. در این تحقیق به منظور بررسی تاثیر نسبت جذب سدیم (sar) آب آبیاری بر روی نسبت جذب سدیم خاک، پایداری خاکدانه ها و هدایت هیدرولیکی نمونه های خاک با بافت شنی لومی به طول مدت چهار ماه در قالب طرح کاملا تصادفی تحت تیمارهای (شاهد=a، sar1=b، sar5=c، sar12=d، sar18=e(میلی مول مول بر لیتر)) قرار گرفت. سپس نمونه های خاک در آزمایشگاه مورد تجزیه شیمیایی و فیزیکی قرار گرفت. نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار spss و excelمورد ارزیابی آماری قرار گرفت. مقایسه میانگین تیمارهای آزمایش بیان گر آن است که به جزء تیمار b سایر غلظت های نسبت جذب سدیم آب منجر به افزایش نسبت جذب سدیم خاک به طور معنی داری (01/0p?) شدند ولی روند کاهش یکنواخت نبود. افزایش نسبت جذب سدیم آب، کاهش معنی داری (01/0p?) در پایداری خاکدانه ها و هدایت هیدرولیکی نسبت به شاهد ایجاد کرده است. با توجه به نتایج بدست آمده می توان از منابع آب سدیم دار تا حدودی با رعایت اصول حفاظتی استفاده کرد. پیشنهاد می شود که از دامنه های مختلف sar با بافت متفاوت تحقیقات مشابهی بعمل آید تا بتوان نتایج جامع تری را ارائه نمود.