چکیده شرط نتیجه در حقوق ایران به کوشش مهدیه خسروی یکی از شروط ضمن عقد، «شرط نتیجه» است. با توجه به کاربرد و اهمیت شرط نتیجه، به دلیل وجود خلاء قانونی در بیان ویژگی های خاص آن، این پایان نامه در صدد تبیین و تحلیل ماهیت، اقسام، آثار و احکام این شرط می باشد. شرط غایت به گونه ایست که امکان تلفیق آثار اعمال حقوقی متعدد را در ضمن یک عقد مهیا می سازد و در مواردی که انعقاد یک عقد نمی تواند رافع تمام نیاز های متعاملین باشد، به عنوان راهکاری نقش عقود و ایقاعات متعدد را ایفاء و آثار آن‎ها را توأمان ایجاد می‎نماید. اصولاً در صورت عدم وجود مانع، شرط نتیجه، همزمان با انشاء عقد اصلی حاصل می گردد اما به موجب ماده 10 ق.م و عموم قاعده «المومنون عند شروطهم»، تراضی طرفین مبنی بر تحقق شرط به صورت موجل یا معلق نیز معتبر است و استثنائاً در چنین شروطی در فاصله اشتراط تا تحقق شرط، برای مشروط له، حق اسقاط شرط نتیجه وجود دارد. به طور کلی به جز اعمال حقوقی که به لحاظ شرعی و قانونی، تنها به موجب سبب خاص قابل ایجادند، تحصیل آثار سایر اعمال حقوقی از طریق اشتراط غایت آن در ضمن عقد امکان پذیراست. تحقق نتیجه مورد اشتراط، وجوب ترتب آثار آن بر مشروط علیه و عدم تحقق آن، حق فسخ مشروط له را در پی دارد. فایده چنین اشتراطی، به لحاظ تبعیت شرط از عقد، استفاده از لزوم عقد اصلی و متفرع ساختن موجودیت عمل حقوقی بر وجود عقد است و از حیث تحصیل مقتضای اعمال حقوقی به جای ماهیت آن ها، رهایی از آثار خاص برخی عقود و ایقاعات می باشد. واژگان کلیدی: شرط ضمن عقد، شرط نتیجه، اسقاط شرط، شرط قراردادی

آرایه سازی نانوآنتن ها شیوه جدیدی در تحقق منابع فوتونی با راندمان بالا و زاویه تابش باریک، به شمار می رود. هر نوع پیشرفتی در کاربرد نانوآنتن های نوری بستگی زیاد به ظرفیت ایجاد یک ساختار هندسی بهینه از ماده ای با کیفیت مناسب و نیز دقت ساخت کافی در مقیاس نانو دارد. نحوه چیدمان و آرایش آرایه گسترده ای از آنتن های نوری )که معمولاً از جنس طلا یا نقره هستند( به منظور تشکیل یک ساختار با طراحی مناسب و عملکرد بهینه همچنان به عنوان یک چالش اساسی در حوزه نانواپتیک مطرح است. خواص یک عنصر آنتنی تنها، در مجاورت دیگر عناصر در آرایه به شدت دستخوش تغییر شده و از این رو چینش و آرایه سازی نانوآنتن ها مشکلات خاص خود را داشته و نیازمند تنظیمات مناسب و دقت در حد نانو است. هدف اصلی در این رساله ارائه آرایه ای از اجزای نانوآنتنی مناسب با هدف افزایش میزان تقویت میدان نزدیک بوده است. به این منظور یک آرایه تناوب لگاریتمی از عناصر نانواسفروئیدی پیشنهاد، و رفتار آن در ازای تغییر پارامترهای مختلف بررسی و بهینه سازی شده است. این رساله با نگاهی به مبانی نانوآنتن ها آغاز می شود. در واقع پس از مقایسه ای بین نانوآنتن ها و آنتن های معمولی، به بررسی رفتار فلزات در فرکانس های نوری، روابط تحلیلی در توصیف رفتار نانوآنتن ها، کاربردهای آن پرداخته و در نهایت طرح مساله شده است. در ادامه، به بررسی عناصر مختلف و انتخاب عنصر مناسب، شبیه سازی و بررسی میدان نزدیک عنصر، بررسی کمی تمرکز میدان و مکان بیشینه تمرکز، راهکارهای بهبود و تنظیم پارامترهای میدان نزدیک عنصر )بویژه تمرکز میدان نزدیک(، و بررسی طول موج موثر برای عنصر انتخابی پرداخته ایم. سپس با توجه به لزوم آرایه سازی نانوآنتن ها به بررسی کارهای انجام شده در این زمینه و نتایج حاصل از آنها پرداخته شد. نانوآنتن یاگی-اودا مهمترین گزینه در این میان به شمار می رود که در انتها با توجه به محدودیت پهنای باند در مورد آن، ایده جدید آرایه تناوب لگاریتمی مطرح و به عنوان موضوع اصلی در ادامه به آن پرداخته شده است. پس از آن و به عنوان یکی از مهمترین قسمت های این رساله، رفتار آرایه تناوب لگاریتمی شبیه سازی و بررسی شده است. در واقع هدف اصلی در این قسمت مطالعه آنتن های تناوب لگاریتمی است که در نتیجه روابط موجود بین طول، عرض و فاصله بین عناصر، رفتاری سمت گرا در پهنای باندی وسیع از خود نشان می دهند. در ضمن، از طریق شبیه سازی های عددی اثبات شده است که این ساختارها پتانسیل قابل توجهی در بهبود سمت گرایی و پهنای باند نسبت به ساختارهای دیگر دارند. به علاوه، ضریب پیمایش، فاصله بین عناصر و تعداد عناصر به صورت سیستماتیک تغییر داده شده و تاثیر این تغییرات بر عملکرد آرایه مورد بررسی قرار گرفته است. از مهمترین ساختارهای مورد مطالعه، آرایه ای تناوب لگاریتمی با عناصر نانواسفروئیدی از جنس نقره بود. نتایج شبیه سازی ها از امکان افزایش تمرکز میدان الکتریکی و همچنین سمت گرایی با استفاده از این آرایه حکایت دارد. همچنین فاصله ،)n( علاوه بر بهبود عملکرد با کنترل هندسه ساختار، می توان از طریق تنظیم تعداد عنصر ها مواردی نظیر فرکانس تشدید، تمرکز )ar( و نسبت محوری ،)r( ضریب پیمایش ،)?( بین عناصر میدان و سمت گرایی را تنظیم نمود. یک ایده جدید برای تمرکز نور مبتنی بر تداخلات سازنده امواج پراشی در حوزه میدان های نزدیک و میانی، استفاده از آنتن های فازی به منظور برهم نهی امواج پلازمونیک منتشر شونده برای دستیابی به تزویج قوی میان پلازمون های محلی شده است. از دیدگاه تئوری، دستیابی به چنین نانوساختارهای با طراحی مناسب و عملکرد بهینه همچنان در مراحل کاملاً ابتدایی خود قرار داشته و در مقایسه با روش های طراحی معروف و تکامل یافته برای آنتن های رادیویی رایج، همچنان کارهای زیادی باید انجام شود. از این رو ایده آنتن های آرایه فازی نوری، شامل آرایه ای از ذرات با روش های خاص اعمال منبع و تغذیه مناسب، برای دستیابی به تمرکز نور در ناحیه میدان نزدیک پیشنهاد شده است. از موارد مهم مطرح شده در این مورد روش های شکل دهی پالس می باشد. در خاتمه، با نگاهی به کارهای انجام شده و درحال انجام، پس از جمع بندی نهایی پیشنهادهای آتی برای ادامه کار را مطرح ساخته ایم.