هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر تمرین توجه بیرونی و درونی بر قابلیت اجرای مهارت های پویای منتخب در ورزش ژیمناستیک بود. برای دستیابی به این هدف نمونه آماری به تعداد 40 نفر از پسران رشته تربیت بدنی که به طور داوطلب خواستار شرکت در این تحقیق بودند انتخاب شدند. مراحل شامل جلسات اکتساب و یادداری بود. آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه راهبرد توجه درونی و توجه بیرونی قرار گرفتند. گروه توجه بیرونی به هنگام اجرای حرکت بر روی محرک صوتی که در فاصله ای معین به نسبت قد آزمودنی ها از سقف آویزان شده بود متوجه می شدند در صورتی که به گروه توجه درونی گفته شده بود بر روی دست ها و کشش پاهای خود در حین اجرای حرکات توجه کنند. جلسات اکتساب طی سه روز برای سه مهارت در نظر گرفته شد و تمرینات به صورت شش مرحله پنج کوششی برای هر مهارت طراحی گردید در ضمن تعداد کوشش ها برای هر دو گروه یکسان در نظر گرفته شده بود. در پایان سومین جلسه اکتساب آزمودنی ها مورد آزمون قرار گرفتند. مرحله یادداری بعد از دو هفته با همان دستورالعمل آزمون اکتساب انجام گرفت. تمرینات و آزمون های مراحل اکتساب و یادداری با دوربین فیلمبرداری جهت داوری ثبت گردید. نتایج برای مقایسه دو راهبرد توجه درونی و بیرونی به وسیله آزمون آماری تی مستقل بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای graphpad و spss21 انجام شد. نتایج نشان داد که حرکاتی که پویایی بیشتری دارد که در این حرکات چرخ و فلک دارای این ویژگی بود، با استفاده از راهبرد توجه بیرونی منجر به یادداری بهتری نسبت به توجه درونی می شود ( 006/0?p و 28df= و 97/2t= ). در حالی که برای حرکات بالانس غلت و ویمیک بالانس که دارای پویایی کمتری بودند، اختلاف بین دو گروه معنادار نبود.