بیوگاز یکی از محصولاتی است که در طبیعت و در اثر فرآیند تجزیه مواد آلی به وجود می‏آید. با در اختیارگرفتن وکنترل منابع تجزیه پذیر قابلیت تولید بیوگاز و امکان استفاده از آن به عنوان یکی از منابع سوختی و تبدیل به شکل های مختلف انرژی وجود دارد. در ایران خانوارهای روستایی صاحب حداقل چندین گاو، گوسفند و حیوانات اهلی درمحل زندگی خود هستند. این تعداد از حیوانات روزانه تولید مقدار قابل توجهی فضولات خواهند کرد که این مواد قابلیت بالایی برای تبدیل شدن به انرژی را خواهند داشت. دراین تحقیق به معرفی این انرژی و نوعی سامانه قابل حمل تولید بیوگاز پرداخته خواهد شد. برای همین منظور دو سامانه با حجم 296 لیتر با ورودی و خروجی مجزا آماده سازی شد. روی سامانه ها لوله کشی گاز، دبی سنج و فشارسنج نصب گردید. این آزمایش تحت شرایطی کنترل شده در دمای بین 20-30 درجه سلسیوس انجام شد. سامانه ها به میزان 20 کیلوگرم فضولات و20 کیلوگرم آب با دوره زمان نگهداری30 روز با سه تکرار به نوبت با فضولات گاوی، طیور و دامی تغذیه شدند و میزان تولید روزانه گاز اندازه گیری شد. سامانه ها در مرحله اول با فضولات گاوی تغذیه گردیدند و نتیجه ای که حاصل شد به طور متوسط تولید میزان 477 مترمکعب گاز از فضولات گاوی، تولید میزان 413 مترمکعب گاز از فضولات دامی و تولید میزان 540 مترمکعب گاز از فضولات دامی بود. جهت تحلیل اثر نوع تغذیه بر میزان تولید گاز برای هر نوع فضولات از طرح تجزیه واریانس استفاده شد. در این طرح مقدار کل تغییرات مورد مشاهده از دو جزء مربوط به تیمارها (نوع فضولات) و اشتباه آزمایشی تشکیل می شود. نتایج نمایانگر معناداری میانگین ها در سطح معناداری 01/0 بوده است. یعنی بین نوع تغذیه با میزان تولید اختلاف معنی داری وجود داشته است. نتایج حاصل از آزمایش نمایانگر این است که عملکرد نمونه طیور در این گوارنده بهتر از گاوی و گاوی بهتر از دامی بوده است. درنهایت نتایج نشانگر قابلیت بالای فضولات مورد آزمایش و همچنین عملکرد بالای این سامانه جهت تولید و تامین انرژی مورد نیاز در مراکز پرورش حیوانات و طیور می‏باشد. واژه های کلیدی : انرژی های تجدیدپذیر، بیوگاز، سامانه بیوگاز قابل حمل، بیومس، فضولات