روابط جمهوری خلق چین با کشورهای منطقه جنوب صحرای آفریقا را می توان به دو دوره تقسیم کرد که عبارتند از: دوره اول؛ از سال 1949 همزمان با تاسیس جمهوری خلق چین آغاز و تا سال 1978 ادامه می یابد. در این دوره جهت گیری سیاست خارجی چین در کشورهای منطقه جنوب صحرای آفریقا بیشتر بر مبنای حمایت از ملل زیر ستم و روابط اقتصادی نیز بر اساس کمک های بلاعوض و وام های بدون بهره استوار گردیده بود. به طور کلی، مناسباتی که در این دوره شکل گرفت به طور عمده بر ملاحظات عقیدتی (ایدئولوژیک) استوار بود. دوره دوم؛ از سال 1978 آغاز و تا کنون نیز ادامه یافته است. نتیجه این تحقیق بر این است که اهداف و انگیزه رهبران چین از حضور فعال در منطقه جنوب صحرای آفریقا در این دوران نسبت به دوره قبل که بیشتر دارای بار ایدئولوژیک بود، متفاوت گردیده و به سمت دسترسی به منابع انرژی و مواد خام با استقاده از سرمایه گذاری، تجارت و دیپلماسی در جهت حفظ و ادامه رشد اقتصادی مورد نظر کشور چین تغییر جهت داده است.