چکیده در ایران گرچه واژه مشارکت در غالب تعاون و همکاری و همیاری مسبوق به سابقه ای دیرینه است اما این پدیده به مفهوم جدید خود هنوز در کشور نهادینه نشده است. نگاهی به ملاحظات صورت گرفته در زمینه میزان مشارکت شهروندان در توسعه طرح های شهری در ایران مبین این واقعیت است که اغلب تجربیات صورت گرفته در فرایند تهیه و اجرای طرح ها رویکردی از بالا به پایین و بدون توجه به زندگی و الگوهای رفتاری و مشارکت ساکنین را دنبال کرده است. نوشتار حاضر قصد دارد ضمن تبیین اهمیت نقش شهروندان که از عناصر مهم توسعه طرح های شهری هستند به ارائه راهکارهایی جهت ارتقاء مشارکت آن ها در مدیریت،فرایند تصمیم گیری ،سرمایه گذاری توسعه طرح های شهری در راستای تحقق رویکرد توسعه مشارکتی بپردازد. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی الگوهای مشارکت شهروندان در شهر بناب و ارائه الگوی بهینه می باشد.تحقیق حاضر از نوع پیمایشی و توصیفی تحلیلی می باشد که از طریق مطالعات میدانی (پرسشنامه) انجام شده و توزیع پرسشنامه به تعداد 382 در بین کلیه شهروندان ساکن با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده صورت گرفته و در نتیجه با استفاده از تحلیل آماری spss ( آزمون همبستگی اسپیرمن )مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان می دهدکه میزان مشارکت مردم بناب در سطح پایین و الگوی مشورتی به عنوان الگوی نمونه مطرح شده و بین بین متغیرهای سن، جنس شهروندان، میزان مشارکت اجتماعی در نهادهای اجتماعی، واقع گرایی، نگرش شهروندان نسبت به مشکلات طرح های انجام شده و مشارکت شهروندان در طرح های توسعه شهری رابطه مثبت و معنی داری وجود ندارد و همچنین بین متغیرهای محل تولد، یکدلی، طرح های انجام شده شهر بناب، نظرات شهروندان نسبت به ساکنان محله، سابقه سکونت شهروندان و طرح های توسعه شهری رابطه معنی دار، پایین و جزئی وجود دارد. واژگان کلیدی:مشارکت شهروندان،طرح های شهری،توسعه مشارکتی