این پژوهش با هدف بررسی “استفاده مجریان برنامه های زنده ی تلویزیونی از ارتباطات غیر کلامی” انجام شده است و مسأله ی اصلی این پژوهش این است که برنامه سازان و به خصوص مجریان برنامه ها که ارتباط بصری و مستقیم با مخاطبان دارند، ارتباطات غیر کلامی را به چه میزان شناخته و از آن بهره می برند. روش تحقیق این پژوهش تحلیل محتوا بوده که جامعه آماری آن تمام صحنه های پخش شده از برنامه های زنده ی فصل بهار 1391 تلویزیون مرکز فارس (بازتاب، بازبهار، باغ گلا و کاشانه ی مهر) است که تعداد 323 صحنه به روش طبقه بندی از کل صحنه ها به منظور بررسی محتوایی انتخاب شده است. در این پژوهش از برنامه به عنوان ابزار استفاده شده است که اطلاعات مورد نیاز توسط افراد متخصص،با تجربه و آموزش دیده و تحت نظر واحد آموزش و پژوهش مرکز فارس تحلیل محتوا و جمع آوری شده و بعد از آن که اطلاعات مورد نیاز از طریق مشاهده جمع آوری و به تفکیک هر سوال دسته بندی و کدگذاری شد سپس آن ها را از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار داده ایم. در این پژوهش علایم و نشانه های مجریان از قبیل نوع نقش، نوع حرکت هیجانی، فاصله از فرد مقابل، بیان چهره ای، نشانه های سر ودست، نگاه خیره، حرکات و رفتار خنده آور، علایم و نمادهای حرکتی، وضعیت پلک زدن، وضعیت چشم، نوع حرکت دست وپا، حالت بدنی،وضعیت انگشتان ،میزان اثر گذاری تماس چشمی و عواطف آنان و نحوه ی مداخله ی آنان در صحنه ها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. این پژوهش نشان می دهد که مجریان برنامه های زنده ی صدا و سیمای مرکز فارس در استفاده از علائم و نمادهای غیرکلامی از تنوع کمی برخوردار هستند و از دست و حرکات سر استفاده بیشتری کرده اند. این تحقیق بیانگر این مطلب است که بیشترین نوع ارتباط غیر کلامی استفاده شده توسط مجریان برنامه های زنده ی شبکه ی فارس، استفاده از مقوله ی عواطف مجری به کار رفته در متغیرهای بیان چهره ای مجری و حرکات دست و سر بوده و کم ترین آن حرکات و رفتار مسرت بخش در متغیرهای حالت بدن، وضعیت پاها، نوع نقش مجری و حرکات و رفتارهای خنده آور بوده است.