نام پژوهشگر: شقایق رضایی

بهبود پایداری مسیر در شبکه سیار موردی مبتنی بر منطق فازی
پایان نامه دانشگاه آزاد اسلامی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی - پژوهشکده فنی و مهندسی 1391
  شقایق رضایی   آرش دانا

شبکه های بی سیم از نقطه نظر معماری، به دو دسته ی شبکه های دارای زیرساخت و شبکه های بدون زیرساخت تقسیم می شوند. از جمله شبکه های بدون زیر ساخت می توان به شبکه سیار موردی اشاره کرد. شبکه مذکور از تعدادی گره سیار که به صورت موقت یک شبکه را تشکیل می دهند ایجاد می گردد. از آنجا که این شبکه ها به زیر ساخت احتیاجی ندارند لذا استفاده از آنها بسیار رایج شده است. امروزه با توجه به افزایش استفاده از شبکه های سیار موردی، دامنه درخواست سرویس ها گسترده تر شده است و لازمه ارائه این سرویس ها، به وجود آوردن بستری مناسب برای تضمین کیفیت سرویس می باشد. ایجاد بستر مناسب، به معنای کشف مسیری است که توانایی ارائه سرویس مناسب را داشته باشد. از آنجا که همبندی شبکه سیار موردی بر پایه فاکتور های متعددی همچون مدل ترافیک ، پایداری لینک و تحرک گره ای تعیین می شود؛ همه این فاکتور ها در ارتباط با هم اند و برای تعیین یک مسیر بهینه در نظر گرفتن تنها یک یا دو پارامتر کافی نیست. بنابراین: در این پایان نامه ابتدا به بررسی جامع پروتکل های مسیریابی و چگونگی عملکرد آنها پرداخته شده است. سپس با استفاده از منطق فازی و با درنظر گرفتن پارامترهای مختلف از جمله فاصله گره ها و سرعت حرکت گره های همسایه نسبت به هم، میزان انرژی هر گره و تعداد پرش سعی در ارائه الگوریتمی کارامد با هدف انتخاب استوارترین مسیر انتقال داده، شده است. نتایج شبیه سازی شده در نرم افزار opnet نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی، در مقایسه با الگوریتم های dsr و ssr میزان تاخیر انتها به انتها و میزان مصرف انرژی را کاهش می دهد و همچنین نرخ تحویل بسته را افزایش می دهد.

طراحی عرصه گاه (فُروم) شهر و مردم در راستای تعامل خرده فرهنگ های موجود در شهر
پایان نامه دانشگاه آزاد اسلامی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی - دانشکده هنر و معماری 1393
  شقایق رضایی   شادی عزیزی

هنگامی که خاطره جمعی فضاهای عمومی شهر از حافظه شهرنشینان پاک شود، دیگر احساس نیازی برای حضور در بافت های ارزشمند تاریخی نخواهد شد در نتیجه تعاملات چهره به چهره، حتی بصورت زود گذر وجود نخواهد داشت و برخورد خرده فرهنگ های مختلف در مکان هایی میسر خواهد شد که فاقد خصوصیات یک فضای عمومی اند و دیگر مجالی برای پرورش آنها نخواهد بود. بنابر این نسل جوان جامعه از گذشته ی ارزشمند خود فاصله می گیرند و انگیزه ای برای حضور و شناخت بافت های تاریخی شهر نخواهند داشت و از طرف دیگر این مناطق شهری که زمانی مرکز مهم ترین رویدادهای طهران قدیم بوده اند، از رونق خواهند افتاد. در این راستا نیاز به فضایی است که توانایی جذب افراد با سنین مختلف از سرتاسر شهر به بافت های ارزشمند تاریخی را داشته باشد و به بهبود کیفیت فضاهای شهری و ایجاد سرزندگی در آنها بپردازد. بهمین منظور در این رساله به بررسی مرکز تاریخی تهران (محدوده سایت مورد نظر واقع در منطقه 12تهران)، فضاهای عمومی و پلازاهای شهری این بافت، از گذشته تا به امروز خواهیم پرداخت تا اینکه بتوانیم از نشانه های بدست آمده از آن در طراحی استفاده کنیم. کلید واژه : خاطره جمعی- فضاهای عمومی- خرده فرهنگ- بافت تاریخی- پلازا