پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش شوخ طبعی و تجارب معنوی بر تاب آوری و بهزیستی روانشناختی دانشجویان انجام شد. نمونه ای مشتمل بر 332 دانشجوی دانشگاه زنجان به پرسشنامه های شوخ طبعی (shq)، تجارب معنوی (dses)، تاب آوری کانر- دیویدسون (co-risc) و بهزیستی روانشناختی ریف (rspwb) پاسخ دادند. جهت بررسی رابطه ی متغیرهای پژوهش از همبستگی پیرسون استفاده شد که برای تمامی متغیرها این رابطه در سطح 01/0 معنادار بود. به منظور بررسی قدرت پیش بینی متغیرها از تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که متغیرهای شوخ طبعی و تجارب معنوی با ضریب تعیین 4/11% پیش بینی کننده ی تاب آوری و هر سه متغیر تاب آوری، تجارب معنوی و شوخ طبعی با ضریب تعیین 4/20% پیش بینی کننده ی بهزیستی روانشناختی دانشجویان در اولین سال ورود به دانشگاه می باشند. از دیگر یافته های پژوهش این بود که در گروه دانشجویان بومی متغیر تاب آوری به عنوان متغیر مهم 23% از واریانس بهزیستی روانشناختی را تبیین می کند در حالی که در گروه دانشجویان غیر بومی متغیر تجارب معنوی مهم تر بوده و 8/10% از واریانس بهزیستی روانشناختی را تبیین می نماید. در تحلیل مسیر ارتباط بین شوخ طبعی، تجارب معنوی و تاب آوری با بهزیستی روانشناختی مشخص شد که تاب آوری در مرحله نخست با ضریب مسیر 288/0ارتباط مستقیم معنادار با بهزیستی روانشناختی دارد. در مرحله بعد تجارب معنوی با ضریب مسیر 281/0 ارتباط مستقیم معنادار با تاب آوری را نشان داد. در نهایت، سازه ی شوخ طبعی با ضریب مسیر 215/0 ارتباط مثبت معناداری با تجارب معنوی نشان داد. این تحلیل و هم چنین یافته های دیگر پژوهش حاضر توانست از بین بی شمار متغیرهای تأثیر گذار بر بهزیستی روانشناختی سه متغیر مهم و مرتبط با یکدیگری را شناسایی نماید که با شناخت و توانمندسازی آنها می توان به ارتقاء و بهینه سازی سطح بهزیستی روانشناختی دانشجویان در بدو ورود به دانشگاه پرداخت.