مقدمه: امروزه سرطان پوست جزء شایعترین سرطان ها ست، بررسی های انجام شده حکایت از شیوع بالای آن دارد و تعداد مبتلایان به آن روز به روز در حال افزایش است. ملانوما نادرترین و بدخیم ترین نوع سرطان پوست می باشد که از سلول های رنگدانه ای پوست به نام ملانوسیت منشا می گیرد.ملانوما در شرایط پیشرفته توانایی انتشار به ارگان های داخلی را دارد و می تواند منجر به مرگ شود اما در صورتیکه در مراحل اولیه تشخیص داده شود معمولا قابل درمان می باشد. هدف از مطالعه بررسی میزان بقاء بیماران مبتلا به ملانوما بر حسب سن، جنس، تعداد میتوز،ضخامت تومور، میزان ارتشاح لنفوسیت، محل تومور، و stage می باشد. مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر یک مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی که بر روی 61 بیمار مبتلا به ملانومای مراجعه کننده به ازمایشگاه اسیب شناسی بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام شد.ابزار مطالعه پرسشنامه بود. اطلاعات پرسشنامه با تماس تلفنی، بررسی لام پاتولوژی و پرونده ی بیماران تکمیل گردید. یافته ها: میانگین مدت بقاء بیماران مورد مطالعه 12/6 ± 09/61 ماه و میانگین مدت بقاء برای عود 85/5±35/73ماه بدست امد. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 6 ±9/67 سال با محدوده ی سنی 89-18 سال بود. در این مطلالعه سوروایوال ارتباط معناداری با stage با 033/0pvalue: و محل تومور با 0421/0 pvalue: داشت. نتیجه گیری: بقای بیماران مبتلا به ملانوم ارتباط معناداری با stage و محل تومور داشت ولی با تعداد میتوز،جنس، سن، عمق تومور و ارتشاح لنفوسیت ها معنادار نشد. هم چنین بقاء عود بیماران ارتباط معناداری با سن و جنس نداشت.میانگین مدت بقاء بیماران 12/6 ± 09/61 ماه بدست آمد. کلمات کلیدی: بقای کلی، ملانوما