با خوانش آثار سوفوکل به این استنتاج می رسیم که در هفت اثر وی، شش خودکشی وجود دارد. زمانیکه نقبی به گذشته می زنیم به این نتیجه می رسیم که در دوران باستان میل وافری به خودکشی وجود داشت. همچنین بررسی زندگینامه ی سوفوکل ما را به این دستاورد می رساند که وی به زندگی بدبین بوده و این روح بدبینی در آثار وی منعکس است. با بررسی تراژدی نیز به این نتیجه می رسیم که تراژدی همواره گریز ناپذیر بوده؛. بویژه تراژدی یونانی و تراژدی کلاسیک که نمایش دهنده ی ناتوانی انسانند در برابر آنچه در آسمان نوشته شده است. سوفوکل اعتقاد راسخی به تقدیر داشت. در یک اثر تراژیک، تقدیر همیشه از زیر نقاب منطق و حالت طبیعی، خود را محسوستر می سازد و بدبختی قهرمان را کاملتر می کند. بنابراین تمام محتوای تراژدی زمینه ای است برای خودکشی. در پژوهش پیش رو به این موضوع پرداخته می شود که چرا تراژدی های سوفوکل منتج به مرگ قهرمان می شود. تمام تراژدی های سوفوکل به استثنای ادیپ در کلونوس، درباره انسانهایی است که، احساس وانهادگی و گمگشتگی دارند. به چه دلیل قهرمانان تراژدی عنوان شده دست به خودکشی میزنند؟ می توان عنصر تقدیر را دلیل بر انتخاب مرگ قهرمان تراژدی بر زندگی دانست؟ زندگی سوفوکل تأثیری بر آثار وی داشته یا خیر؟ تراژدی تا چقدر بر خودکشی شخصیتهای سوفوکل تأثیر داشته؟ روش پژوهش در این تحقیق کتابخانه ای، فیش برداری از کتب مربوط به موضوع و همچنین بررسی نمایشنامه های منتخب و همچنین استفاده از مطالب مقالات و اینترنت مربوط به موضوع می باشد.