ساختمان واژه را در بخشی از دستور زبان بررسی می کنند که صرف نامیده می شود. ساختمان واژه خود دو گونه تصریفی و اشتقاقی است. در صرف تصریفی نقش نحوی واژه را مورد بررسی قرار می دهند. در ساخت اشتقاقی واژه به نقش دو عامل مهم یعنی پیشوندها و پسوندها پرداخته می شود. پیشوندها و پسوندها از نظر فعال بودن یا نیمه فعال و یا غیر فعال بودن آنها مورد بررسی قرار می گیرند. اگر پیشوندها و پسوندها را از نظر مذکور بطور دقیق مطالعه کرده و شناخته باشیم می توانیم واژه هایی زیبا و قابل فهم بسازیم. وندهایی هستند که در گذشته فعال بوده اما اکنون از فعالیت باز ایستاده و غیر فعال و مرده شده و باید این را بدانیم که با این گونه وندها واژه نسازیم. و در مقابل وندهای دیگری هستند که همچون گذشته در زبان امروز ما بسیار فعال و زنده باقی مانده اند که می توان با آنها واژه هایی شیوا و زیبا ساخت. در تحقیق انجام شده در دیوان اوحد الدین علی بن محمد بن اسحاق ابیوردی متخلص به انوری شاعر قرن ششم به بررسی واژه های اشتقاقی و واژه سازی با وندهای فعال پرداخته شده است.