"خودپستچیگری" یکی از موضوع های عمده در کشورهای غیرپیشرفته صنعتی است. در این خدمت پستی افراد خود اقدام به مراجعه حضوری برای ارسال یا دریافت مرسولات خود می کنند. این مرسولات طیفی وسیع دارد. در مطالعه حاضر عمدتاً به مرسوله های نامه، بسته کوچک و امانت بسنده می شود. اهمیت موضوع بحث این است که "خودپستچیگری" موجب هزینه چشمگیر ملی است. علاوه بر این بخشی ازتقاضای خدمات پستی بر اثر "خودپستچیگری" از بازار مربوط حذف می شود. شناخت علل و عوامل "خودپستچیگری" موضوعی در خور توجه ویژه است. زیرا با چاره اندیشی در قبال علل و عوامل ایجاد کننده مشکل مذکور برای اقتصاد ملی و نیز اقتصاد ارتباطات کاری بنیادین است. رساله حاضر به برآورد خودپستچیگری در یکی از مناطق تهران می پردازد. فصل اول شامل بیان موضوع و اهمیت موضوع و فرض های تحقیق و روش تحقیق و تعاریف عملیاتی پست می باشد. فصل دوم مروری است بر کارها و تحقیقات پیشین در این زمینه و تعیین جایگاه موضوع در حوزه ارتباطات و پیام رسانی. در فصل سوم مقوله پست موازی و جایگاه اقتصادی- اجتماعی پست، بررسی می شود. ابزار کار تحقیق، شامل طراحی پرسشنامه و همچنین چارچوب نمونه گیری در فصل چهارم تشریح شده است. در فصل پنجم پرسشنامه ها به وسیله تحلیل های آماری (توصیفی- استنباطی) پردازش گردیده است. در پایان، نتیجه گیری، پیشنهادات آتی و پیشنهاداتی برای شرکت پست جمهوری اسلامی ایران در فصل ششم آورده شده است.