استفاده بهینه از مصالح در اختیار بشر مهم ترین دغدغه مهندسان عصر حاضر می باشد. در حوزه مهندسی راه با ارزش ترین مصالح مصرفی بتن آسفالتی می باشد. بتن آسفالتی به طور سنتی در برابر کشش ضعف نشان می دهد و دو خرابی مهم رویه های بتن آسفالتی شامل شیارشدگی و ترک خوردگی پوست سوسماری به علت ضعف کششی بتن آسفالتی ایجاد می گردد. به منظور رفع این مشکلات و با الهام از موارد مشابه در بتن آسفالتی در این نحقیق به بررسی آزمایشگاهی تاثیرات استفاده از الیاف کربن در بتن آسفالتی پرداخته می شود. قابلیت تطبیق پذیری الیاف کربن با قیر به عنوان یک هیدروکربن، و مقاومت این الیاف در برابر حرارت زمان اختلاط از مزایای استفاده از الیاف کربن نسبت به دیگر الیاف می باشد. در این تحقیق برای مقایسه آسفالت اصلاح شده با الیاف کربن با نمونه های معمولی بتن آسفالتی از آزمایشات استاندارد مقاومت گسیختگی مارشال با دستگاه آزمایش مارشال و آزمایشات اندازه گیری مدول کششی، کشش غیر مستقیم با بارگذاری متناوب برای تعیین عمر خستگی و تغییر شکل دایم استفاده شد. مدول کششی نمونه های اصلاح شده با الیاف کربن نسبت به نمونه های کنترلی 25% افزایش، مقاومت مارشال 51% افزایش و عمر خستگی نمونه های اصلاح شده 2.4 برابر افزایش نشان می دهند. تغییر شکل دایم نمونه های اصلاح شده با الیاف کربن در دمای 30 درجه 75% و در دمای 60 درجه 34% نسبت به نمونه های کنترلی کاهش یافت. همانطور که پیش بینی می شد نمونه های اصلاح شده در دمای پایین عملکرد بهتری دارند. البته عملکرد این نمونه ها در دمای 60 درجه نیز فراتر از انتظار بوده، که می توان به عامل چسبندگی مناسب الیاف کربن و قیر به عنوان یک عامل مهم اشاره کرد. نتایج این تحقیقات تاثیرات مثبت استفاده از الیاف کربن را ثابت می سازد، هرچند تحقیقات بیشتری لازم است تا همه جوانب امر سنجیده شود. .