چکیده : پژوهشی در زمینه علت های غیبت امام زمان، بر اساس آموزه های قرآن و سنّت است، که نویسنده ضمن بررسی و اثبات ضرورت وجود امام در هر زمان می کوشد ادلّه مختلف غیبت را از یک سو که مربوط به حکمت الهی و از سوی دیگر مربوط به مردم و مسلمانان می شود واکاوی کند. این نوشتار در دو باب ارائه شده است. در باب اوّل وقوع غیبت و مخفی بودن سبب اصلی آن وارسی گردیده و خالی نبودن زمین از حجّت خدا، آثار تکوینی خالی بودن زمین از حجّت خدا، ادلّه طولانی بودن غیبت امام زمان و وجوه متفاوت غیبت آن حضرت، که برگرفته از آیات و روایات است، تبیین شده است. در باب دوم دلیل های علنی غیبت امام زمان( بیان شده، که برخی مربوط به خود امام زمان( است همچون: ترس از قتل، نبودن بیعت کسی بر گردن ایشان و جریان داشتن سنّت غیبت در انبیای گذشته؛ و بعضی نیز مربوط به مردم است، مانندّ امتحان شدن، غربال شدن مردم در زمان غیبت، جمع نبودن شیعیان بر وفای عهد خویش بر سر مسأله ولایت اهل بیت(، خارج نشدن مومن از صُلب کافر، کامل نشدن یارانش به عدد یاران جنگ بَدر و ضایع کردن اسرار و احادیث اهل بیت توسّط شیعیان و سرانجام: پاره ای ادلّه مربوط به همه مردم جهان است؛ زیرا آمادگی لازم را برای تحمّل ظهور امام زمان ندارند. در پایان، ضرورت تلاش برای فراهم ساختن مقدمّات ظهور بیان شده است.

تحلیلی از برتری قرآن کریم بر سایر کتاب های آسمانی است. نگارنده که به مقایسه قرآن با انجیل و تورات، کتاب های مقدس مسیحیان و یهودیان، پرداخته معتقد است می توان با بررسی ظاهری و محتوایی آنها به تفاوت آشکاری رسید که برتری قرآن را به اثبات می رساند. از این رو وی در این تحقیق به بررسی ابعاد مختلفی از سه کتاب مقدس پرداخته است. بیان ویژگی های قرآن و نام های آن و جایگاه قرآن در کلمات امامان معصوم مطلب آغازین این پژوهش است. وی اعجاز، پاره ای از دلایل نقلی و شواهد تاریخی را به عنوان ادله برتری قرآن آورده و در ادامه به ابعاد برتری قرآن اشاره کرده است. لفظ متواتر، نظم لفظی، نظم داستانی و نظم ساختاری را برتری لفظی و بیان شگفت آور، نظام مندی، محتوای عالی و عدم تحریف، نسخ کننده کتاب های پیشین را از برتری های معنوی قرآن برشمرده است. او برای سلامت قرآن از تحریف، دلایلی را می آورد که آنها را از قرآن و روایات و کلام بزرگان دینی اقتباس کرده و درصدد پاسخگویی به روایاتی که موهم تحریف در قرآن هستند، برآمده است. فصل پایانی به انعکاس آثار و پیامدهای برتری قرآن بر انجیل و تورات اختصاص یافته است. نگارنده به حجیت و برتری معصومان(ع) که آنها را مساوی با قرآن می داند، اشاره نموده است.