چکیده: بطور معمول برای تحلیل سازه ها با روش استاتیکی غیرخطی با بار فزاینده از مدل هایی استفاده می شود که در آنها سازه بر روی تکیه گاه صلب در نظر گرفته می شود؛ در حالیکه در عمل پی و خاک زیر سازه، انعطاف پذیر است و این امر می تواند منجر به تغییر توزیع نیرو در اعضای سازه شود چنانکه نمونه آن در atc40 تشریح شده است . در واقع با در نظر گرفتن نرمی پی انتظار می رود تغییراتی در نتایج تحلیل پوش آور و ارزیابی سطح عملکرد سازه بوجود آید. از اینرو مطالعه بر روی میزان این تغییرات و تأثیر نرمی پی بر روی نتایج چنین تحلیلی ضرورت پیدا می کند و نتایج آن برای تحقیق طرح های بهسازی لرزه ای مفید است. در این تحقیق به بررسی اثر انعطاف پذیری پی برروی نتایج تحلیل پوش آور در سازه های فولادی دوگانه پرداخته شده است. بدین منظور سه قاب 12 و15و18 طبقه با در نظر گرفتن سه ضریب نرمی برای خاک مورد بررسی قرار گرفته است. و با تحلیل بار افزون سطح عملکرد سازه ها و همچنین نحوه توزیع مفاصل خمیری بین قاب خمشی و بادبندها و همچنین مربوط به جابجایی طبقات مورد توجه قرار داده شوند . نتایج حاکی از این است که مدلسازی پی و در نظر گرفتن انعطاف پذیری خاک در زیر سازه تاثیر قابل توجهی در توزیع نیرو بین سیستم های مقاوم باربر جانبی دارد و باعث افزایش تغیر شکلهای کلی می گردد . اما این تغیرات با نسبت ارتفاع به عرض سازه ها ارتباط مشخصی ندارد و در مجموع سطح عملکرد سازه را تغیر نمی دهد . بدین ترتیب توصیه می شود که برای استخراج نتایج دقیق تر و طراحی مناسب تر در سازه های مرکب از قاب خمشی و بادبند مدل تحلیلی مرکب از سازه وپی انعطاف پذیر مورد توجه قرار داده شود . کلمات کلیدی: سیستم دوگانه، نرمی پی، استاتیکی غیرخطی