این پایان نامه کوششی در جهت مطالعه و طراحی یک محله در روستا شهر زنوز واقع در استان آذربایجان شرقی می باشد. با رشد فزاینده ی تعداد شهرها، از طریق تبدیل مراکز روستایی به شهرهای کوچک در طی نیم قرن اخیر دوگانگی در کالبد این نوع شهرها بوجود آمده است، و موجب نابسامانی در سیما و منظر و سردرگمی در هویت آن ها شده است. طرح های هادی ناهمخوان با وضع موجود و افزایش ساخت و سازهای ناهماهنگ با بستر طبیعی روستاهایی که از مناظر طبیعی و بافت تاریخی برخوردار بوده، و اکنون به شهر ارتقا یافته اند تهدیدی برای این بافتهای روستایی می باشد. پژوهش حاضر بر این باور است که ایجاد سکونتگاه پایدار با ابزار الگوی روستا- شهر مقوله ای دست یافتنی است و راه حلی برای مشکلات موجود و کنترل توسعه این نوع بافت ها خواهد بود. پارادایم تحقیق نوشهرسازی انتخاب شده است و با هدف برقراری تعامل بین سه مقیاس شهر، محله و محور شهری به طراحی پرداخته شده است. تحقیق پیش رو در ابتدا به بیان مبانی نظری و بازشناسی مفاهیم روستا، شهر، الگوی روستا- شهر و اصول نوشهرگرایی و بررسی تجارب جهانی مرتبط با موضوع پرداخته است. در مرحله ی شناخت بستر طرح، نشان داده شد زنوز با توجه به برخورداری از ویژگی های روستا و شهر تواماًٌٍ، یک روستا شهر محسوب می شود، سپس به ارائه راهکارها و پیشنهادهایی برای دستیابی به توسعه ی پایدار با هدف ارتقای کیفیت زندگی در شهر زنوز و حفظ هویت آن به عنوان یک روستاشهر پرداخته شد. در نهایت یکی از محلات انتخاب شده و یک معبر از آن با جزییات طراحی گردید تا بتواند به عنوان الگویی جهت طراحی در سایر محلات شهر قرار گیرد