هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل علّی رابطه‏ی عوامل زمینه‏ای شغلی با فرسودگی شغلی با تأکید بر نقش واسطه‏ای قاطعیت و سازگاری در پرستاران بیمارستانهای دولتی شیراز است. محقق بر آن است که با بررسی عوامل زمینه‏ای شغلی (استرسورهای شغلی) که شامل حجم زیاد کاری، عدم ارتباط موثر، نظارت غیراصولی، مسئولیت می‏باشد، را بر فرسودگی شغلی با اثر واسطه‏ای ویژگیهای فردی مثل قاطعیت و سازگاری را در بین پرستاران بیمارستانهای دولتی شیراز مورد بررسی قرار دهد و در پی پاسخی مناسب جهت بررسی رابطه بین ویژگیهای جمعیت شناختی کارکنان و فرسودگی شغلی است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری و تحلیل اطلاعات داده‏ها از نوع توصیفی – همبستگی می‏باشد. جامعه آماری از بین پرستاران در شیفت‏های روز و شب بیمارستانهای دولتی شهر شیراز انتخاب گردید. تعداد این افراد به طور متوسط 2016 نفر تخمین زده شد که حجم نمونه مطابق با فرمول کوکران 322 نفر محاسبه گردید. روش گردآوری اطلاعات به صورت میرایی و ترکیبی از پرسشنامه بسته صورت گرفته است، که مقیاس اندازه‏گیری در دو طیف 5 گزینه‏ای و 7 گزینه‏ای لیکرت صورت گرفته است. علاوه بر آمار استنباطی برای بررسی فرضیه‏ها از روش تحلیل مسیر(لیزرل) و به منظور بررسی ویژگیهای جمعیت شناختی و پاسخ به سوالات تحقیق از آزمون t گروههای مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شده است. نتایج آماری نشان می‏دهد که متغیرهای عوامل زمینه‏ای شغلی، نظارت غیراصولی، حجم زیاد کاری، مسئولیت، فقدان ارتباط موثر، اثر مستقیم بر فرسودگی شغلی دارند و همچنین سازگاری و قاطعیت نیز اثر مستقیم و معکوس بر فرسودگی شغلی دارد. در این میان بیشترین اثر متغیرهای پیشبین مربوط به نظارت غیراصولی بوده است. نتایج جانبی نشان می‏دهد که بین جنسیت، نوع بخش و سابقه کاری و فرسودگی شغلی تفاوت معنی‏داری وجود ندارد. واژگان کلیدی:فرسودگی شغلی،سازگاری،قاطعیت،عوامل زمینه شغلی