تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین سبک های عشق ورزی(اروس،لودوس،استورگ،پراگما،مانیا و آگاپه) با دلزدگی زناشویی وسلامت روان و همچنین تعیین تفاوت این متغیرها در دانشجویان متأهل زن و مرد دانشگاه تهران می پردازد. این پژوهش یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان متأهل زن و مرد در خوابگاه متأهلین دانشگاه تهران می باشد. بدین منظور ??0 نفر از دانشجویان زن و مرد متأهل (??0 زن و ?00 مرد) خوابگاه متأهلین با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. آزمودنی ها پرسشنامه های ‹‹نگرش های عشق هندریک و هندریک›› (????)، دلزدگی زناشویی (پاینز،????) و پرسشنامه سلامت عمومی ghq- 28را تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون وآزمون t مستقل استفاده شد و نتایج به دست آمده نشان داد که به طورکلی ارتباط منفی و معناداری بین سبک های عشق ورزی( اروس ، استورگ و آگاپه) و دلزدگی زناشویی وجود دارد اما بین سبک های عشق ورزی( لودوس ، پراگما و مانیا) و دلزدگی زناشویی رابطه ی معناداری نشان داده نشد. همچنین ارتباط منفی و معناداری بین سبک عشق ورزی (اروس ، استورگ و آگاپه ) با سلامت روان وجود دارد و بین سبک عشق ورزی(لودوس، پراگما و مانیا) با سلامت روان رابطه ی معناداری نشان داده نشد. به علاوه بین میانگین سبک عشق ورزی( اروس، لودوس، استورگ، پراگما، مانیا) در دانشجویان متأهل زن و مرد دانشگاه تهران تفاوت معناداری دیده نشد اما بین میانگین سبک عشق ورزی آگاپه در دانشجویان متأهل زن و مرد تفاوت معناداری نشان داده شد. به این صورت که میانگین سبک عشق ورزی آگاپه مردان بیشتر از میانگین زنان بود. بین میانگین دلزدگی زناشویی و هم چنین میانگین سلامت روان در دانشجویان متأهل زن و مرد تفاوت معناداری وجود دارد. در مجموع یافته های پژوهش حاضر از اهمیت نقش برخی سبک های عشق ورزی بر دلزدگی زناشویی و سلامت روان حمایت می کند. واژه های کلیدی: سبک های عشق ورزی، دلزدگی زناشویی،سلامت روان، دانشجویان متأهل