هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه ی علی بین حساسیت اخلاقی و تدریس مراقبتی معلمان به منظور تهیه و برازش مدلی برای رابطه ی بین حساسیت اخلاقی و تدریس مراقبتی بود. با استفاده از رویکرد کمی، از جامعه تمام معلمان شهر کامیاران در استان کردستان تعداد 242 نفر (54درصد را مردان و 46درصد را زنان) مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از یک پرسشنامه در دو مقیاس حساسیت اخلاقی و مقیاس تدریس مراقبتی جمع آوری و با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی و مدل معادلات ساختاری تحلیل گردید. بررسی خصوصیات روان سنجی مقیاس ها، نتایج نشان داد که همه ی ابعاد حساسیت اخلاقی و تدریس مراقبتی مورد تأیید قرار گرفت. همچنین برای درک روابط بین این متغیر ها، نتایج نشان داد که در میان چهار بعد حساسیت اخلاقی، بعد مراقبت از راه ارتباط با دیگران تاثیر معنی داری روی تدریس مراقبتی نداشت بنابر این از مدل حذف شده و سه بعد پذیرفتن دیدگاه دیگران، درک مسایل اخلاقی و شناسایی عواقب عمل و انتخاب بر ابعاد تدریس مراقبتی تأثیر مثبتی داشته اند.