زمینه و هدف: تاکنون در مطالعات مختلفی به بررسی پتانسیل استئوژنیک سلولهای بنیادی مزانشیمی و اهمیت سیگنالهای بتا آدرنرژیک در تشکیل و بازجذب استخوان پرداخته شده است. با این وجود اطلاعات کمی درباره نقش سیگنال های بتا آدرنرژیک در تمایز استئوبلاستی سلولهای بنیادی مزانشیمی که از اختصاصی runx اهمیت بالایی در فیزیولوژی و فارماکولوژی استخوان برخوردار است، وجود دارد. 2 ترین فاکتور نسخه برداری و استئوکلسین اختصاصی ترین پروتئین غیر کلاژنی در تمایز سلول های و استئوکلسین runx بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست می باشند .در این تحقیق، میزان بیان کمی 2 در طول تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست با استفاده از محیط تمایزی استئوبلاستی و داروهای ایزوپرترنول (آگونیست بتا آدرنرژیک ) و پروپرانولول (آنتاگونیست بتا آدرنرژیک ) مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها :در این مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان تحت تیمار با در روزهای rna محیط تمایزی استئوبلاستی و داروهای ایزوپرترنول و پروپرانولول قرار گرفتند.استخراج 4 و 21 تمایز استئوبلاستیک و از سلولهای بنیادی مزانشیمی تمایز نیافته صورت گرفت.بیان کمی سنجیده شد. quantitative real time-pcr و استئوکلسین با روش runx2 و استئوکلسین در روزهای 4 و 21 تمایز استئوبلاستی تحت تیمار runx نتایج و یافته ها: بیان ژنهای 2 .( p< با داروی ایزوپرترنول کاهش یافت که در روز 21 تمایز این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود ( 0.05 و تحت تیمار با داروی پروپرانولول افزایش یافت که در روزهای 4 و 21 تمایز این اختلاف از نظر آماری .( p< معنی دار بود ( 0.05 نتیجه گیری :داروی ایزوپرترنول به طور منفی بر تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست تاثیر دارد (به خصوص بر مراحل انتهایی تمایز استئوبلاستی )، در حالیکه داروی پروپرانولول به طور مثبت بر تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست تاثیر دارد(هم بر مراحل ابتدایی و هم مراحل انتهایی تمایز استئوبلاستی).این یافته ها پیشنهاد میکنند که سلول های بنیادی مزانشیمی نیز هدف تنظیم بتا آدرنرژیک قرار می گیرند و سیگنالینگ بتا آدرنرژیک در استئوژنز سلول های بنیادی مزانشیمی نقش دارد.