این پژوهش با هدفِ بررسی قدرت پیش بینی کنندگی خودارزشیابی های مرکزی و انگیزش شغلی بر میزان عملکرد شغلی کارکنان اداره نگهداری و تعمیرات شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران به مرحله اجرا در آمد. به همین منظور از بین کلیه پرسنل اداری و ستادی، تعداد 290 نفر با استفاده از روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خود ارزشیابی های مرکزی، پرسشنامه انگیزش شغلی و پرسشنامه عملکرد شغلی بوده است. به منظور توصیف وضعیت موجود از میانگین، انحراف استاندارد، حداقل و حداکثر نمرات استفاده شده است. هم چنین، به منظور تحلیل فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شده است. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که، بین خودارزشابی مرکزی و مولفه های آن (عزت نفس، جایگاه مهار، خودکارآمدی و عصبیت) با عملکرد شغلی رابطه معنی داری وجود دارد. هم چنین، بین انگیزش شغلی با عملکردشغلی رابطه معنی داری وجود دارد. به همین ترتیب، نتایج نشان داد که ارتباط معنی داری بین مولفه های چهارگانه خودارزشیابی های مرکزی و انگیزش شغلی با عملکرد شغلی وجود دارد و از بین متغیرهای پیش بین، متغیرهای جایگاه مهار، خودکارآمدی و عزت نفس بیشترین نقش را در تبیین عملکرد شغلی ایفا می کنند.