چرخه ی بازیافت وجه نقد به عنوان یکی از مهم ترین شاخص های اثربخشی مناسب مدیریت سرمایه در گردش به کار می رود و تاثیر زیادی بر نقدینگی شرکت دارد. شناسایی این معیار مهم و کارا و ارتباط آن با شاخص سود آوری که در تحقیق ارزش افزوده ی اقتصادی است روش جدیدی برای سنجش ارزیابی مدیریت پویا در شرکت هاست. در این تحقیق با استفاده از مدل بلک و همکاران(2012) به بررسی رابطه ی چرخه ی بازیافت وجه نقد و ارزش افزوده ی اقتصادی می پردازد. نمونه آماری مورد مطالعه در این تحقیق شامل تعداد 188 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد که از ابتدای سال 1384 لغایت پایان سال 1390 فعالیت مستمر داشته باشند. همچنین در این تحقیق از متغیرهای سود، جریان وجه نقد عملیاتی، بتا، اندازه شرکت و نوع صنعت به عنوان متغیرهای کنترل استفاده شده است. نتایج تحقیق با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون بیا نگر این امر است که چرخه ی بازیافت وجه نقد رابطه ی معناداری با ارزش افزوده ی اقتصادی ندارد. از طرفی نتایج تحلیل رگرسیون نیز بیانگر این امر است که ارزش افزوده ی اقتصادی فاقد اثرات معنادار بر چرخه ی بازیافت وجه نقد است. از بین سایر متغیرهای مستقل مورد بررسی در نیز سطح معنی داری 95 درصد، تنها متغیرهای نرخ بازده حقوق صاحبان سهام و متغیر جریان وجه نقد عملیاتی معنی دار هستند و ضرائب به دست آمده برای سایر متغیرها معنی دار نمی باشد.