چکیده سنجر کاشانی از شاعران نام آور سده ی یازدهم هجری است که مراحل زندگی و سبک اشعارش از ویژگی های خاصی برخوردار است. با بررسی غزّلیات سنجر کاشانی درمی یابیم که غزل هایش چنان که از شاعران هم عهدش انتظار می رود،لطیف تر وبا حال تر ازدیگر انواع سخن اوست ودرآن ها همان نازک خیالی ها وظرافت ها که در غزل های شاعران گذشته پیدا شده بود ادامه دارد.جدا ازخصوصّیات سبک شخصی که شاعر داشت، بعضی از سخن شناسان درباره ی اومبالغه کرده اند این پژوهش نظر بر این دارد که یکی از شاعران ادبیّات فارسی را معرّفی کند ، نام او سنجر کاشانی از شعرای آغازین سبک هندی می باشد که شاید جایگاه واقعی خود را در ادبیّات فارسی نیافته است . نگارنده در این پژوهش به نقد و تحلیل اشعار دیوان این شاعر معاصر می پردازد. کلمات و اصطلاحات دشوار در شعر سنجر جایگاه چندانی ندارد و همین باعث روانی و قابل فهم بودن اشعار وی شده است . عمده ترین قالب های شعری او غزل و قصیده و چند قطعه است . در اشعارش از انواع آرایه های لفظی و معنوی و صورخیال مانند تشبیه ،استعاره ،کنایه و مجاز استفاده کرده است. در پژوهش حاضر، دیوان این شاعر توانا مورد تحقیق قرار گرفته و از لحاظ ویژگی های سبکی ، زیبا شناسی و مضامین و... بررسی شده است و از ورای آن ، آراء واندیشه ها و هم چنین شخصیّت شعری و اجتماعی شاعر به پژوهشگران شناسانده شده است . کلید واژه : سنجر کاشانی، سبک هندی، محتوا، مضامین دینی وعرفانی ، موسیقی شعر ، آرایه های ادبی، صور خیال