چکیده با افزایش اهمیت نفت در اوایل قرن بیستم و درک بهتر دولت ها درباره مزایای این منبع انرژی به طور طبیعی نفت در حوزه روابط و سیاست خارجی دولت ها به ویژه دولت های بزرگ آن زمان مورد توجه قرار گرفت. این تحول را می توان در تمهیدات دولت انگلیس در زمینه کسب امتیازهای نفتی در منطقه خاورمیانه و از جمله کشور ایران مشاهده کرد. بروز دو جنگ جهانی و افزایش رقابت دولت ها برای دستیابی به ذخایر نفت جهان، اهمیت نفت در حوزه سیاست و روابط خارجی افزایش پیدا کرد. رقابت دولت های انگلیس، آمریکا و شوروی پیش از پایان جنگ جهانی دوم برای دستیابی به امتیازات نفتی در ایران، گواه خوبی برای این ادعاست. به طور کلی دوره پس از جنگ جهانی دوم پیوندها و روابط ویژه ای میان کشورهای صادرکننده و مصرف کننده با محوریت نفت پدید آورد که به شدت خصلتی سیاسی و استراتژیک داشت. نفت علاوه بر تولید انرژی منبع عمده ای برای تولید درآمد و ثروت در کشورهای نفت خیزی همچون ایران به حساب می آید و افزایش و کاهش قیمت نفت در این افزایش و کاهش درآمدهای نفتی نقش اساسی را دارد. بنابراین می توان گفت که حداکثرسازی و حداقل سازی درآمدهای نفتی مستلزم اتخاذ تدابیری در دو مقوله، یعنی افزایش و کاهش حجم صادرات و افزایش یا کاهش قیمت نفت است. بنابراین در این پایان نامه سعی شده است به نقش نفت و درآمدهای نفتی در روابط خارجی ایران از سال 1350 تا کنون پرداخته شود و اینکه افزایش و کاهش قیمت نفت چه تاثیری بر افزایش و کاهش درآمدهای دولت و روابط خارجی ایران با کشورها داشته است. همچنین سعی شده به رابطه نفت و درآمدهای حاصل از آن و روابط خارجی ایران و افزایش و کاهش اعتبار بین المللی ایران به کمک های مالی این کشور به سایر کشورها و گروههای سیاسی و اجتماعی همسو با ایران و همچنین نقش تحریم های نفتی نفتی در روابط خارجی ایران با سایر کشورها پرداخته شود