هدف این پژوهش دستیابی به چگونگی رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و ریسک ورشکستگی از طریق بررسی تاثیر اجزای مختلف سرمایه در گردش می باشد. برای این منظور، تعداد 124 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان نمونه آماری انتخاب و اطلاعات آن برای بازه زمانی 1389-1381 جمع آوری گردید. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره با استفاده از روش پانل (panel) - روش اثرات ثابت استفاده شد. نتایج بدست آمده وجود رابطه مثبت و معنی دار بین چرخه تبدیل وجه نقد، دوره وصول مطالبات، دوره گردش موجودی کالا و متوسط دوره پرداخت بدهی را تایید کرد. به علاوه از آنجا که چرخه تبدیل وجه نقد بهترین نسخه برای ارزیابی مدیریت سرمایه در گردش می باشد. رابطه آن با ریسک ورشکستگی تایید شد و نتیجه گرفته می شود که بین مدیریت سرمایه در گردش و ریسک ورشکستگی رابطه معنی دار وجود دارد . همچنین نتایج تحقیق وجود رابطه مثبت بین متغیرهای اندازه شرکت و نسبت بدهی با ریسک ورشکستگی و رابطه منفی متغیر رشد فروش و ریسک ورشکستگی را نشان داد .