یکی از مهمترین ابزار تحقیق توسعه در جوامع وجود مراکز تحقیقاتی ، پژوهشی و نیز پژوهشگران و نخبگان فعال در این حوزه می باشد که مولد و مروج شناخت علمی زیربنایی توسعه اند . کشورهای درحال توسعه با برداشتن گام های بلند سعی می کنند فاصله خود را با کشورهای پیشرفته صنعتی از طریق توجه به امرتحقیقات کاهش دهند. مراکز پژوهشی تلاش برای تجاری سازی و بکارگرفته شدن یافته های پژوهشی، تولید فناوری ، جذب فناوری های پیشرفته و انتقال یافته از خارج ، انتشار یافته های پژوهشی یا فناوری های نو و اطلاعات علمی درمرز دانش را انجام می دهند . در ایران علیرغم تلاش های فراوانی که برای توسعه علم و پژوهش گردیده اما نظام مشخصی برای نمایش و ارزیابی دستاوردهای اصیل و خلاق که منجر به نوآوری و فن آوری های نوین و بالاخره توسعه صنعت شده باشد در دسترس نیست . اهمیت و کمبود منابع مالی ، ضرورت توجه به تدوین روش های علمی برای بودجه بندی دستگاهها را در اسناد برنامه های توسعه به همراه داشته است ، براین اساس در این تحقیق به ارزیابی بهره وری مصرف بودجه پژوهشی پرداخته شده است. تحقیق حاضر از نوع کاربردی توصیفی می باشد. اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای و طراحی پرسشنامه مناسب جمع آوری شده و با استفاده از آمار توصیفی و تکنیک های مناسب آمار استنباطی به تجزیه و تحلیل اطلاعات اقدام گردید. ارتقا بهره وری در موارد گوناگون و از دیدگاههای مختلف قابل بررسی است. یکی از این دیدگاهها که از زاویه ی تازه ای موضوع بهره وری را مورد ارزیابی قرار می دهد ، ارزیابی آن درفعالیت های تحقیقاتی و پژهشی است که کاری است تازه . امید است که نتیجه این کوشش ، گام کوچکی در جهت ورود بهره وری ، با تکنیک های جدید مهندسی ، به مراکز تحقیقاتی و پژوهشی که به منزله مغز متفکر و پشتوانه صنعت ملی هستند ، باشد .