در سالهای اخیر افزایش کمی حضور زنان در سازمانها با بهبود کیفی منزلت و جایگاه آنان همراه نبوده و از این نیروی عظیم و خلاق که نیمی از صاحبان تفکر و اندیشه بشمار می روند، در سطوح مدیریتی بهره چندانی گرفته نشده است. بر این اساس سوال های قابل طرح این است که چه چیز باعث شده زنان کمتر به سطوح بالای مدیریتی دست یابند و همچنین این تعداد زنانی که به پست های مدیریتی دست می یابند در عمل با چه مشکلاتی مواجه می شوند. پس هدف این تحقیق شناسایی موانع دستیابی زنان به سطوح مدیریتی و همچنین شناسایی مشکلاتی که مدیران زن در پستهای مدیریتی با آن مواجه هستند، می باشد. گرچه راههای متفاوتی برای پاسخگویی به این پرسش ها می توان در پیش گرفت ، اما به نظر می رسد انجام این تحقیق با استفاده از روش کیفی می تواند مفید باشد.جامعه آماری تحقیق مدیران زن دستگاه های دولتی شهر بندرعباس در نظر گرفته شد و روش نمونه گیری هدفدار انتخاب گردید. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختارمند استفاده شد و داده های حاصل از مصاحبه با استفاده از روش 7 مرحله ای کلایزی و با استفاده از نرم افزار max qda مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که موانع به ترتیب اهمیت در چهار دسته؛ موانع شخصی(دارای 14 مولفه) با فراوانی 39 % ، موانع سازمانی(19 مولفه) با فراوانی 38%، موانع اجتماعی(4 مولفه) با فراوانی 14% و موانع سیاسی(5 مولفه) با فراوانی 9% طبقه بندی می شوند. مشکلات شناسایی شده نیز در سه دسته به ترتیب اهمیت؛ مشکلات مربوط به سازمان و محیط کار(19 مولفه) با فراوانی 67%، مشکلات مربوط به شخص(2 مولفه) با فراوانی 18% و مشکلات مربوط به جامعه (4 مولفه) با فراوانی 15% طبقه بندی می شوند.