هدف اصلی پاسخ به بزهکاری کنترل این پدیده اجتماعی است. هر انحرافی که هنجارهای جامعه را نقض نماید و نظم آن را در معرض خطر قرار دهد پاسخ اجتماعی مساعد را سزاوار است. این پاسخ گاه از رهگذر آموزهای پیش گیرانه و دارای ماهیت کنشی است و گاه به صورت واکنش های اجتماعی مطرح می شود. گرچه روش معمول واکنش اجتماعی برای مقابله با بزهکاری مجازات است ولی تنها وسیله برای رسیدن به این هدف نیست و باید از روشهایی و تدابیر دیگری برای صیانت از جامعه و تامین دفاع اجتماعی روی آورد. بارزترین این تدابیر اقدامات تامینی و تربیتی است که مبنا و اهداف و ویژگی های اساسی آن مجازات تفاوت دارد و متناسب با وضعیت مزاجی، استعداد، منش و سوابق فرد خطرناک بکار برده می شود که با اجتماع سازگار گردد و دست به تکرار جرم نزند. وضعیت عاطفی، روحی، قدرت تمییز و به طورکلی شخصیت و ظرفیت جسمی اطفال و نوجوانانی به نحوی است که واکنش اجتماعی سخت و سرکوبگر برای پاسخ به بزهکاری آنان فاقد وصف «فایده مندی» است و آنان را مستحق واکنش اجتماعی از جنس اقدامات تامینی و تربیتی جلوه می دهد چرا که اطفال و نوجوانان یا در سنی هستن که قابلیت پاسخ گویی به نقض قوانین کیفری را ندارند و به عبارت دیگر فاقد مسئولیت کیفری هستند و یا از نظر رشد عقلی و شخصیتی در وضعیتی به سر می برند که فایده مندی هدف مجازاتها در مورد آنها از رهگذر اقدامات حمایتی و پیش گیری تامین میشود زیرا این شیوه واکنش اجتماعی که می تواند به رشد شخصیتی آنان کمک می کند و نیازهای تربیتی، روانی و اجتماعی آنها را مرتفع و موجبات مسئولیت پذیری و ارتقا شخصیت فردی و اجتماعی آنان را فراهم کند. از طرفی این نوع نظام حقوق کیفری ماهوی که متناسب با ویژگی ها و شرایط روحی و... اطفال ونوجوانان است در داشتن نظام حقوق کیفری شکلی عادلانه که برای بزهکاری اطفال و نوجوانان موثر است.ما در این نوشتار درصدد هستیم با توجه به اهمیتی که تعیین واکنشهای اجتماعی و قواعد شکلی مربوط به اجرای آنها برای بزه کاری اطفال دارد به بررسی نوآوریهای که قانون مجازات 1392در این زمینه دارد و همچنین تطبیق این نوآوریها با اسناد بین المللی که در این باب موجود است بپردازیم .

ارائه آمارهای جنایی و بررسی روش های شناسایی و عملکرد مجرم، می تواند جامعه را به سمت کشف راهکارهای اجرایی دقیق تری برای جلوگیری از وقوع جرم سوق دهد. بنابراین پژوهش حاضر به منظور شناسایی مجرمین حاشیه نشینی که مرتکب جرائم با فراوانی بالا(سرقت، ضرب وجرح، حمل مواد مخدر، تصرف عدوانی و ورود و اقامت غیرمجاز) شده بودند، همچنین عوامل موثر بر ارتکاب این جرائم، صورت گرفت. جامعه آماری ما در این پژوهش، مجرمین حاشیه نشین منطقه کمب شهرستان چابهار می باشد. برای دستیابی به داده ها به بررسی پرونده های کیفری این مجرمین، از طریق ابزار چک لیست که شامل ویژگی های فردی، محیط اجتماعی و جغرافیایی بود، پرداخته شد. یافته های تحقیق نشان می دهد، محل تولد تمامی مجرمین با محل زندگی شان متفاوت است، 1/14 درصد از پاکستان به این منطقه مهاجرت کرده و تابعیت بیگانه دارند.7/42 درصد مجرمین را گونه جوانان تشکیل می دهد، 9/45 درصد دارای سابقه محکومیت کیفری می باشند، در سطح تحصیلی پایینی قرار دارند، 9/71 درصد از آن ها متأهل هستند، وضعیتی شغلی مناسبی ندارند، 7/31 درصد سارق بوده و بیشتر در نواحی داخلی شهر مرتکب جرم می شوند. باوجود این اطلاعات می توان راهکارها و پیشنهاد هایی چون فراهم کردن مراکز آموزشی، به وجود آوردن فرصت های اشتغال و کنترل مهاجرت ها به این منطقه را جهت پیشگیری از وقوع جرم ارائه داد تا شاهد کاهش جرائم در این منطقه باشیم.