کم‏آبی از مهمترین تنش‏های غیر زیستی است که تولید محصولات کشاورزی را به شدت کاهش می‏دهد. از آنجایی‏که پیوند بر روی پایه‏های مقاوم به خشکی یک راهکار موثر برای مقابله با شرایط تنش کم‏آبی می‏باشد، تحقیقی به منظور بررسی اثرات پیوند بر روی دو پایه مقاوم به تنش خشکی solanum lycopersicum 07l381)) و ( (s. lycopersicum cv. edkawi la2711 بر رشد و عملکرد گوجه فرنگی تحت رژیم‏های مختلف آبیاری در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام طی سال زراعی 91-1392 اجرا گردید. برای اینکار از یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‏های کامل تصادفی استفاده شد. فاکتور اصلی شامل سه سطح پیوند شامل (پیوند شده روی پایه 07l381 و پایه la2711و شاهد غیر پیوندی) و فاکتور فرعی شامل چهار سطح آبیاری با فواصل دو، چهار، شش، و هشت روزه بودند. هر تیمار شامل سه تکرار و هر تکرار شامل سه مشاهده بود. میوه‏ها در مرحله رسیده سفت برداشت شده و تیمارها از نظر تعداد روز تا ظهور اولین گل، تعداد روز از کاشت بذور تا اولین برداشت محصول، طول میوه، قطر میوه، شاخص شکل میوه، وزن میوه‏، عملکرد کل، تعداد میوه دارای پوسیدگی گلگاه، عمر پس از برداشت، محتوی آب نسبی بافت، میزان محتوی مواد جامد میوه، میزان نشت یونی، میزان کلروفیل a،کلروفیل b و کلروفیل کل، محتوای مالون‏دی‏آلدئید و محتوی پرولین بررسی شدند. نتایج حاصل از تجزیه آماری نشان دادندکه پیوند در شرایط تنش کم آبی سبب افزایش عملکرد (افزایش تعداد میوه های هر بوته و افزایش اندازه هر میوه)، افزایش طول میوه، افزایش قطر میوه، افزایش کلروفیل a، bو کل شد. همچنین، پیوند سبب تسریع در گلدهی و میوه‏دهی، کاهش محتوی پرولین، کاهش محتوی مالون‏دی‏آلدئید، کاهش نشت یونی و کاهش تعداد میوه پوسیده گلگاه شد.